Είναι καιρός να επιστρέψει η λογική στο Κίνημα Αλλαγής

Λίγες μόνο ημέρες πριν από τις εκλογές της 7^ης Ιουλίου 2019 οι δυνάμεις του νέου διπολισμού θέτουν τα διλλήματα και επιδιώκουν να κατακτήσουν οι μεν και οι δε να διατηρήσουν την εξουσία. Διελκυστίνδα απολύτως θεμιτή. Σε αυτήν πιέζεται το Κίνημα Αλλαγής και προσπαθεί να αντέξει.

Η ώρα αυτή δεν είναι κατάλληλη για την αποτίμηση της πορείας του νέου – κατά κάποιο τρόπο- και ταυτόχρονα άλλοτε κραταιού σχήματος της κεντροαριστεράς. Εξάλλου ο μετεκλογικός χρόνος δεν είναι πολύ μακριά για αυτού του είδους τις συζητήσεις. Είναι όμως τώρα η ώρα, γιατί όταν ανοίξουν οι κάλπες θα είναι αργά, να αναδείξουμε την αναγκαιότητα της επιλογής των προοδευτικών πολιτών.

Το Κίνημα Αλλαγής, έτσι όπως απέμεινε, είναι ουσιαστικά ότι έχει μείνει από το ΠΑΣΟΚ των προηγουμένων δεκαετιών. Σήμερα είναι ίσως ο καταλληλότερος χρόνος για να αξιολογήσουμε την ιστορική προσφορά του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα. Οι ψευδαισθήσεις της μνημονιακής περιόδου έχουν πια ξεθωριάσει και ο πολίτης μπορεί και πρέπει να κρίνει και να συγκρίνει, να θυμηθεί και να διαπιστώσει. Από το 1981 έως και το 2009-2011 η διακυβέρνηση της κεντροαριστεράς ήταν μία αλυσίδα μεταρρυθμίσεων και ανάπτυξης με επίκεντρο τον άνθρωπο και την ξεχασμένη Ελλάδα. Στο δίπολο Πρόοδος -Συντήρηση η διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έγειρε την ιστορία στην πλευρά της προόδου και άλλαξε την ζωή των μη προνομιούχων.

Απλή αναλογική και πολιτική αυτονομία

Το κρίσιμο για μία πολιτική παράταξη που κινείται  γύρω στο 7% και ιδίως όταν κάποτε υπήρξε ο ισχυρός προοδευτικός πόλος του πολιτικού μας συστήματος είναι ασφαλώς η πολιτικής της αυτονομία και η στρατηγική ανάτασης που θα της επιτρέψει να διεκδικεί την ανάκτηση του κεντρικού ρόλου της, ως ηγεμονική δύναμη του προοδευτικού χώρου. Σήμερα πάντως είναι ένα μικρό κόμμα. Είναι παράλογο συνεπώς να εστιάζει το ενδιαφέρον της σε ένα εκλογικό σύστημα που ενισχύει τους δύο πόλους και ιδιαίτερα τον κυρίαρχο εκλογικά και παράλληλα συρρικνώνει την κοινοβουλευτική δύναμή της.

Πέρα από λόγους αρχής- που δεν έχουν εν προκειμένω ιδιαίτερη σημασία- λόγοι στρατηγικής και πολιτικής αυτονομίας προκρίνουν την επιμονή σε όσο γίνεται πιο αναλογικό εκλογικό σύστημα έτσι ώστε η μικρή σήμερα παράταξη να καταστεί με την σωστή στρατηγική της δυναμικό μέρος του πολιτικού συστήματος,  με στόχο να κυριαρχήσει στον προοδευτικό πόλο ενάντια στην συντηρητική, ή όπως αλλιώς προσδιορίζεται, παράταξη. Διαφορετικά απεμπολεί την προοπτική να ξαναγίνει κυρίαρχη και αφήνει σε άλλους τον προοδευτικό πόλο.

Γεννάται ασφαλώς το  ζήτημα: το συμφέρον της Ελλάδας είναι η σταθερή διακυβέρνηση και συνεπώς προέχει το συμφέρον της Ελλάδας και όχι το συμφέρον της παράταξης.

Ο Ανδρέας συνεχίζει να διδάσκει και να οδηγεί..!!!

Είκοσι τρία χρόνια ο Ανδρέας Παπανδρέου κατοικεί στην Αιωνιότητα. Μία άκρως ανθρώπινη συνέντευξη με πολλές παρακαταθήκες. Αρκεί να διαβάσουμε ή να ακούσουμε σωστά!! και το ερώτημά του σε μία προσωπικότητα που θάυμαζε, τον Enrique Tierno Galván, πρόεδρο του Partido Socialista Popular της Ισπανίας και Δήμαρχο της Μαδρίτης (1979-1985) εκφραστή της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας: Πως πρέπει να προχωρήσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη σε ένα κόσμο που όλα οδηγούν στην παγκοσμιοποίηση; Το ίδιο ερώτημα καθορίζει και το ποιοι είμαστε και που πάμε σήμερα...Για τους ηγέτες που είχαν έμπνευση και άνοιγαν δρόμους όπως ο Ανδρέας καλό είναι να μελετάμε τις απόψεις και τις σκέψεις τους...σήμερα, σε μία Ελλάδα με ηγέτες που μυρικάζουν συνθήματα και διαχειρίζονται διλλήματα ενίοτε αδιέξοδα. Ο Ανδρέας συνεχίζει να διδάσκει και να οδηγεί..!!!

Αποσπάσματα Συνεντεύξεων στον Θανάση Λάλα (1989-1995)

Μέρος Α΄

Μέρος Β' 

Νέοι Δρόμοι για την Εύβοια του 2030 (Συλλογή άρθρων 2010-2019)

#evia2030_neoidromoi, ή αλλιώς: Στην ΕΥΒΟΙΑ του 2030 θα φθάσουμε με ΝΕΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.

του Δημήτρη Ι. Κατσούλη

Οι Περιφερειακές Εκλογές είναι ίσως η σημαντικότερη - αν όχι η μοναδική- ευκαιρία για να συζητήσουμε τα προβλήματα, τις προτεινόμενες λύσεις και κυρίως τους συλλογικούς στόχους για τον τόπο μας, την Εύβοια. Όλοι μαζί, ανά περιφερειακή ενότητα αφού προσδιορίσουμε στον προσανατολισμό και τον χρονο-στόχο της δικής μας ιδιαίτερης πατρίδας- εμείς εδώ της Εύβοιας- συνθέτουμε το κοινό προγραμματικό μας όραμα για την μεγαλύτερη πατρίδα στην οποία ανήκουμε ως περιφερειακή συλλογικότητα, για την ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ την ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ.

Αυτή η αυθεντικά πολιτική διεργασία δεν πρέπει ούτε να περιορίζεται στον εκλογικό χρόνο ούτε να γίνεται μόνο με τους όρους του επικοινωνιακού συστήματος που συνήθως μεταβάλει στις εκλογές σε αγορά χώρου ή χρόνου στο μιντιακό περιβάλλον. Πρέπει να γίνεται όσο το δυνατόν πιο συμμετοχικά και με διαρκή διάλογο με τους εκλογείς που είναι οι εντολείς πολίτες.  Και αφού έχει αφετηρία τον εκλογικό χρόνο πρέπει να έχει διάρκεια σε όλη την θητεία των αιρετών οργάνων και να συνεχίζεται έως τον χρόνο-ορόσημο με εναλλαγές προγραμματικού λόγου και λογοδοσίας σε περιβάλλον ανοικτής συμμετοχικής δημοκρατίας. Έτσι οι εντολείς πολίτες θα είναι παρόντες χωρίς να χαρίζουν σε κανέναν λευκή πολιτική εντολή που συνήθως απογειώνει τους αιρετούς στην σφαίρα της αυθαίρετης πολιτικής ελίτ και τους πολίτες στο περιθώριο και στην άγονη διαμαρτυρία ή στην απέχθεια προς την πολιτική.

Έτσι πρέπει να έχουν τα πράγματα…

Γιαυτό εδώ στην Εύβοια, πέρα από τις ωραίες φωτογραφήσεις και τα ευφυή σλόγκαν, οφείλουμε να καταθέσουμε θέσεις και προτάσεις και κυρίως να συνθέσουμε έναν ρεαλιστικό και συνάμα φιλόδοξο προγραμματικό λόγο με χρονο-ορόσημο την δεκαετία που ανοίγεται μπροστά μας, το 2030. Να οραματιστούμε, να σχεδιάσουμε και τελικά να συνθέσουμε μία αυθεντική προγραμματική συμφωνία για την Εύβοια του 2030. Αντίστοιχα και στους άλλους νομούς της Περιφέρειας έτσι ώστε το προγραμματικό ορόσημό μας να είναι συγκεκριμένο, με χρονοδιάγραμμα, μετρήσιμο και ελέγξιμο από τους πολίτες, με τελικό σταθμό την ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ της επόμενης δεκαετίας, την ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ του 2030.

Επτά αυτονόητες τομές στη Περιφερειακή Διοίκηση

Του Δημήτρη Ι. Κατσούλη

Με το πέρας της τρέχουσας θητείας των αιρετών περιφερειακών οργάνων τελειώνει και η μεταβατική εποχή στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, εποχή που θα είχε τελειώσει το 2014 και στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας εάν δεν την είχε διαδεχθεί μία πενταετία "επικοινωνιακής υπερκινητικότητας" χωρίς στέρεο πολιτικό και προγραμματικό προσανατολισμό σε στόχους μετρήσιμους και ορατούς. Το μέγα ζητούμενο είναι μία Περιφέρεια ικανή να διεκδικήσει,  να κατακτήσει και να διαχειριστεί επάξια την περιφερειακή αυτονομία όπως αυτή πραγματώνεται στην Ευρώπη των Περιφερειών.

Αλλά αυτά τελειώνουν και τα αφήνουμε πίσω μας. Μπροστά μας έχουμε ένα νέο θεσμικό περιβάλλον το οποίο βασίζεται στην προγραμματική συμφωνία, στη διαφανή και πλουραλιστική διακυβέρνηση, στην λογοδοσία και την ειλικρίνεια απέναντι στους πολίτες της Στερεάς Ελλάδας.

Κλειδί για την «κυβερνησιμότητα» είναι, πέρα από τις ικανότητες, το ήθος και τα προτερήματα των ηγετών της Περιφέρειας, η οργάνωση και κυρίως η ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού της, από τον πρωτοείσακτο υπάλληλο έως τον Γενικό Διευθυντή. Δεν υπάρχει Περιφέρεια εάν δεν υπάρχει συγκροτημένη και δομημένη Διοίκηση η οποία μάλιστα για να ανταπεξέλθει στον ανταγωνιστικό περιβάλλον της Ευρώπης των Περιφερειών πρέπει να έχει όλα στα χαρακτηριστικά μίας σύγχρονης, ανοικτής στην κοινωνία της πληροφορίας και κυρίως αξιοκρατικά εξελισσόμενης διοικητικής ιεραρχίας.

Η σύγχρονη Περιφερειακή Διοίκηση  είναι ο βασικός παράγοντας, ο μοχλός για την υλοποίηση της προγραμματικής στοχοθεσίας, της πολιτικής εντολής των πολιτών της Περιφέρειας την οποία οι αιρετοί πρέπει να υλοποιήσουν. Η συνεργασία και η αλληλοεπίδραση είναι το αυτονόητο, ή καλύτερα το κλειδί, για την Περιφερειακή Διακυβέρνηση αυτού του επιπέδου.

Περιφερειακή Διακυβέρνηση θα πει πολιτικά αυτόνομη προγραμματική στοχοθεσία, -έργο των αιρετών- η οποία εφαρμόζεται από μία ικανή, δικαιοκρατική και αξιοκρατική Διοίκηση την οποία ενσαρκώνουν τα στελέχη της Περιφέρειας.

Αυτό στην πράξη, στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, σημαίνει πολύ απλά:

Για να ξέρουμε τι λέμε…

Ακούγεται συχνά στις πολιτικές συζητήσεις, και μάλιστα έγκριτο ευβοϊκό site έχει και σχετική ανάλυση, ότι η εντοπιότητα του Περιφερειάρχη είναι κρίσιμο στοιχείο επιλογής ειδικά για εμάς εδώ στην Εύβοια. Ασφαλώς αυτό το επιχείρημα μπορεί να ευδοκιμήσει αντίστοιχα για τον ντόπιο κάθε νομού αλλά μπορεί επίσης να συσκοτίσει ή να παραπλανήσει σε σχέση με τα πραγματικά κριτήρια ή και τους ρόλους που ασκούν οι αιρετοί στα όργανα στα οποία εκλέγονται.

Επίσης το τοπικιστικό κριτήριο για μας τους Ευβοείς που έως τώρα υπήρξαμε επιρρεπείς σε ψευδαισθήσεις μπορεί να καταλήξει και μπούμεραγκ.

Για να ξέρουμε τι λέμε.

Με το παλιό σύστημα εκλογής ο Περιφερειάρχης ήταν όντως ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης της Περιφέρειας διότι ήταν αρχηγός μίας ευρείας μονοπαραταξιακής πλειοψηφίας στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Με αυτή την άνεση και ακολουθώντας την πεπατημένη του άλλοτε κρατικού Περιφερειάρχη, ως επικεφαλής της Διαχειριστικής Αρχής του ΕΣΠΑ, μπορούσε να δείχνει ότι μοιράζει πόρους όπου θέλει και σε όποιους θέλει. Αυτή η εικόνα αποτελεί την μισή αλήθεια αλλά πάντως επικοινωνιακά αυτή προβάλλεται. Το Περιφερειακό Συμβούλιο ήταν κατά κανόνα διακοσμητικό ή εν πάσει περιπτώσει σε δεύτερο πλάνο.