Δημήτρης Ι. Κατσούλης

Η πολιτική συμμετοχή για έναν ενεργό πολίτη δεν είναι παρά μία   συνειδητή επιλογή έκφρασης λόγου και αγώνας για την μετουσίωση του λόγου σε πράξη. Η συνέπεια αλλά και η ανιδιοτέλεια είναι βασικές αρετές του ενεργού πολίτη γιατί χωρίς αυτές εύκολα μεταμορφώνεται σε οπαδό και φιλόδοξο θεσιθήρα που στρατεύεται σε μηχανισμούς κατάληψης εξουσίας αδιαφορώντας για την ποιότητα, την κοινωνική αναφορά και την στόχευση του μηχανισμού. Τα γράφω αυτά, γιατί η πορεία ανασυγκρότησης ενός συλλογικού πολιτικού υποκειμένου ιδίως όταν πρεσβεύει την ανανέωση του ιδεολογικοπολιτικού λόγου και την ενίσχυση της πολιτικής συμμετοχής (αυτοί οι δύο στόχοι είναι στην παρούσα συγκυρία αλληλένδετοι) προϋποθέτει την σύμπραξη ενεργών πολιτών, που συνθέτουν ιδέες, προτάσεις και καταθέτουν στην κοινή προσπάθεια χρόνο και μόχθο για την δράση, με άλλα λόγια προϋποθέτει ενεργά μέλη μίας συμμετοχικής, βουλευόμενης και πολιτικά δρώσας οργάνωσης. Η συμμετοχική δημοκρατική οργάνωση διαφέρει παρασάγγας από τον μηχανισμό

Στην ομιλία του στην Πάτρα, ο Πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής Νίκος Ανδρουλάκης μεταξύ των άλλων σημαντικών ζητημάτων έθεσε και το μείζον ζήτημα της οργανωτικής ανασυγκρότησης της παράταξης, της συγκρότησης ως ανοικτού στην κοινωνία και ζωντανού κόμματος, της θεμελίωσης,   διαδικασιών άμεσης και αδιαμεσολάβητης συμμετοχής των φίλων και μελών στις κρίσιμες επιλογές στρατηγικής εμβέλειας. Όλα αυτά δεν μπορεί παρά να κινητοποιούν όσους πιστεύουμε ότι η ανασυγκρότηση της παράταξης δεν μπορεί να συντελεστεί με αλλαγή φρουράς και απλώς ανανέωσης προσώπων που κατακτώντας το κόμμα μηχανισμό φιλοδοξούν να κάνουν την δική τους καριέρα στο κυνήγι και τη διαχείριση της εξουσίας, αλλά αντιθέτως η ανασυγκρότηση και κυρίως η ανάκτηση της πολιτικής ηγεμονίας από την παράταξη έχει προοπτική μόνο εάν αφήσει στο παρελθόν το κόμμα μηχανισμό- ενίοτε και για μεγάλο διάστημα και κόμμα-καρτέλ και πιάσει το νήμα από την κοινωνία αλλάζοντας σε κόμμα- συλλογικό διανοούμενο κατά την ορθή και ιστορικά ανυπέρβλητ