Δημήτρης Ι. Κατσούλης

  Κατά γενική ομολογία, οι μεταρρυθμίσεις που ενδυνάμωσαν την αποκέντρωση και μετέφεραν την Αυτοδιοίκηση από το περιθώριο στο επίκεντρο του πολιτικοδιοικητικού συστήματος δεν θα έφερναν αποτελέσματα ή γιαυτό δεν έφεραν τα προσδοκόμενα αποτελέσματα επειδή δεν ήταν μονοσήμαντα υπόθεση του νομοθέτη και των επισπευδόντων υπουργείων αλλά σε μεγάλο βαθμό – ίσως στον μεγαλύτερο- έπρεπε να σηκωθούν στους ώμους των αιρετών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης. Πάντοτε πίστευα, και η κατάσταση των δύο τελευταίων δεκαετιών έχει ενισχύσει αυτή την πίστη, ότι για να γίνουν πράξη οι μεγάλες τομές   στο Κράτος και να φθάσουμε   στην πολυεπίπεδη διακυβέρνηση, στην ισχυρή Αυτοδιοίκηση που κάποτε μας γεννούσε ιδέες και πεδία πολιτικής δράσης, χρειαζόμαστε πρωτίστως « εργάτες» στην εφαρμογή, πρωταγωνιστές σε θεσμικές διεκδικήσεις που ανοίγουν τους ορίζοντες, πρότυπα δημοκρατικής αυτοδιοικητικής διακυβέρνησης. Ταγούς σε ένα δημοκρατικό προοδευτικό κίνημα αυτοδιοίκησης και ταυτόχρονα πρωτ