Δημήτρης Ι. Κατσούλης

    Αμέσως μετά την 25 η Ιουνίου 2023, εκτός απροόπτου, «βαίνομεν » προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Η φετινή συγκυρία συμπύκνωσε τον χρήσιμο πολιτικό χρόνο και δεν επέτρεψε την έγκαιρη ανάπτυξη των σχεδιασμών των πολιτικών δυνάμεων και κυρίως την υπαγωγή τους στην κρίση, στους σχεδιασμούς και στους στόχους των αυτοδιοικητικών παρατάξεων που έτσι και αλλιώς έχουν τον πρώτο λόγο στην κατάστρωση και στην προώθηση των προγραμματικών διακυβευμάτων που θα τεθούν στην τελική κρίση των τοπικών και περιφερειακών εκλογικών σωμάτων. Η πολιτική αυτονομία των αυτοδιοικητικών παρατάξεων έναντι των πολιτικών κομμάτων, τουλάχιστον στην ελληνική πολιτική ιστορία της Αυτοδιοίκησης, έχει εμπεδωθεί από πολλά χρόνια πριν, ακόμη και από την περίοδο κατά την οποία οι υποψήφιοι περίμεναν το «χρίσμα» των κομμάτων. Εξάλλου το εκλογικό σύστημα της Αυτοδιοίκησης, πλην της παρένθεσης της απλής αναλογικής του Ν.4555/2018, ενθάρρυνε τις ευρύτερες προγραμματικές συγκλίσεις καθώς – παλαιότερα- και τις κεντρικέ

Εν μέσω απρόβλεπτων γεγονότων (τραγωδία της Πύλου) εξελίσσεται η προεκλογική περίοδος ενώ απομένουν μόνο οκτώ ημέρες πριν από τις εκλογές της 25 ης Ιουνίου 2023. Τα επικοινωνιακά διακυβεύματα εκτός από την επικαιρότητα τα βάζει και τα διαμορφώνει εντέλει το συστημικό μιντιακό σύστημα σε στενή συνδρομή των επικοινωνιακών προτεραιοτήτων της   ηγεμονεύουσας στο πολιτικό σύστημα Νέας Δημοκρατίας. Γιαυτό εξάλλου λείπουν από την πρώτη γραμμή κρίσιμα διακυβεύματα που έχουν στο επίκεντρο τα ζητήματα της οργάνωσης του Κράτους, της Δημοκρατίας, της ποιότητας των πολιτικών θεσμών. Αντίθετα το αιτούμενο της ασφάλειας και της ανθεκτικότητας στην ζωή των πολιτών ταυτίζεται με την ισχυρή, συγκεντρωτική διακυβέρνηση η οποία τείνει όλο και περισσότερο να λάβει χαρακτηριστικά προσωποκεντρικής εξουσίας μεταβάλλοντας εν δυνάμει και αυτή την μορφή του δημοκρατικού πολιτεύματος. Στην ίδια κατεύθυνση η οικονομική ανάπτυξη ταυτίζεται με την θεσμική προστασία των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που σε όλο και

  Παρακολούθησα διαδικτυακά την σημερινή παρουσίαση του Επιχειρησιακού Προγράμματος Στερεάς Ελλάδας   για την περίοδο 2021-2027 που έγινε στην Χαλκίδα. Κάθε νέο Πρόγραμμα αναπτερώνει ελπίδες αλλά πρέπει να αναλογιζόμαστε και τα αποτελέσματα των προηγηθέντων. Όλα αυτά υπό το προγραμματικό πρίσμα της περιφερειακής ανάπτυξης η οποία δεν είναι απλώς «αριθμητική εργολαβιών», «καταμέτρηση ενισχύσεων» χωρίς αποτίμηση των αποτελεσμάτων στην πραγματική οικονομία αλλά στο προσθετικό ζητούμενο της συνολικής περιφερειακής ανάπτυξη, «αποδελτίωση συμμετοχής σε εκθέσεις» χωρίς επίσης αξιολόγηση και αποτίμηση στην συνολική πρόοδο της επιχειρηματικότητας στην Περιφέρειά μας. Εξάλλου η επικέντρωση του ενδιαφέροντος των ασκούντων την περιφερειακή εξουσία τόσο στα προηγηθέντα όσο και στο νέο πρόγραμμα   σε προγραμματικούς προσανατολισμούς που έχουν συγκεκριμένο ιδεολογικό και πολιτικό διακύβευμα, αντίστοιχο της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, δεν προάγει σε περιφερειακό επίπεδο την κοινωνική δικαιοσύνη α

  (δημοσίευση στα Νέα 2.6.2023) Περιγράφοντας τη σημερινή πολιτική κατάσταση στη χώρα, θα έλεγα ότι η πρόοδος βρίσκεται παγιδευμένη μεταξύ μίας τεχνοκρατικής ηγεμονίας της δεξιάς και μίας αναχρονιστικής αριστεράς που θέτει ως ιδεολογικό πρόταγμα το δημοφιλές. Όμως μία τεχνοκρατική ηγεμονία που λογαριάζει τη χώρα ως μία πολυεθνική, είναι μία ηγεμονία δίχως αύριο. Και ακόμη και οι καλές πρακτικές που ακολουθεί, είναι αποστειρωμένες, ηθικά δικαιολογούνται στη βάση κόστους-οφέλους, σαν να επρόκειτο για εμπορικές συναλλαγές. Μία τέτοια μη ιδεολογική ηγεμονία, που δεν παράγει δημόσιο ήθος, έχει κοντά ποδάρια. Απέναντι στις συνθήκες πολιτικής ασφυξίας που περιγράφω, έχουμε χρέος, ως ΠΑΣΟΚ, να αντιτάξουμε προτάσεις, θέσεις, ιδέες. Να φέρουμε ξανά την πολιτική στο επίκεντρο, με καθαρές λύσεις και τοποθετήσεις. Σε όλους αυτούς που μας μιλούν για το τέλος των ιδεολογιών και ψαρεύουν ψήφους σε θολά νερά, εμείς θέλουμε κάτι διαφορετικό, θέλουμε ξανά τα πρόσημα στις πολιτικές: να ορίσουμε και