Ιδεολογική ηγεμονία . Άρθρο του Στέφανου Παραστατίδη που συμπυκνώνει το πολιτικά δέον γενέσθαι

 

(δημοσίευση στα Νέα 2.6.2023)

Περιγράφοντας τη σημερινή πολιτική κατάσταση στη χώρα, θα έλεγα ότι η πρόοδος βρίσκεται παγιδευμένη μεταξύ μίας τεχνοκρατικής ηγεμονίας της δεξιάς και μίας αναχρονιστικής αριστεράς που θέτει ως ιδεολογικό πρόταγμα το δημοφιλές.

Όμως μία τεχνοκρατική ηγεμονία που λογαριάζει τη χώρα ως μία πολυεθνική, είναι μία ηγεμονία δίχως αύριο. Και ακόμη και οι καλές πρακτικές που ακολουθεί, είναι αποστειρωμένες, ηθικά δικαιολογούνται στη βάση κόστους-οφέλους, σαν να επρόκειτο για εμπορικές συναλλαγές. Μία τέτοια μη ιδεολογική ηγεμονία, που δεν παράγει δημόσιο ήθος, έχει κοντά ποδάρια.

Απέναντι στις συνθήκες πολιτικής ασφυξίας που περιγράφω, έχουμε χρέος, ως ΠΑΣΟΚ, να αντιτάξουμε προτάσεις, θέσεις, ιδέες. Να φέρουμε ξανά την πολιτική στο επίκεντρο, με καθαρές λύσεις και τοποθετήσεις. Σε όλους αυτούς που μας μιλούν για το τέλος των ιδεολογιών και ψαρεύουν ψήφους σε θολά νερά, εμείς θέλουμε κάτι διαφορετικό, θέλουμε ξανά τα πρόσημα στις πολιτικές: να ορίσουμε και να προσδιορίσουμε ξανά το τι είναι προοδευτικό και τι συντηρητικό, τι ανοιχτό και τι κλειστό, τι δίκαιο και τι άδικο. Πιστεύουμε ότι η δικαιοσύνη πάντα πρέπει να ξεχωρίζει από την αδικία, ο σεβασμός στους θεσμούς και το κράτος δικαίου από το παρακράτος, η ισότητα των πολιτών και η αξιοκρατία από τις πελατειακές λογικές.

Τα Τέμπη και παρόμοια τραγικά περιστατικά δεν προκύπτουν εν κενώ. Προκύπτουν από την εγκληματική αδιαφορία, από σχέσεις διαπλοκής και εξάρτησης, από το παλιό παράδειγμα. Δεν μπορούμε να μένουμε δέσμιοι του παλιού, αποτυχημένου παραδείγματος.

Το Πολιτικό σύστημα χρειάζεται να αλλάξει παράδειγμα, να υπηρετήσει τις θεμελιώδεις αρχές της καλής διακυβέρνησης, δηλαδή τη διαφάνεια, την αξιοκρατία, το κράτος δικαίου, τη λογοδοσία, την αποκέντρωση, τον έλεγχο της εξουσίας, την ποιοτική αναβάθμιση του ρόλου του κοινοβουλίου και των ανεξάρτητων αρχών.

Η Ελλάδα πρέπει να πιστέψει ξανά στον εαυτό της· και εμείς, οι πολιτικοί και οι πολίτες, να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και στις δυνατότητές μας.

Να φτιάξουμε την παιδεία μας όχι επειδή μας το λέει η ΠΙΖΑ ή κάποια άλλη διεθνής έκθεση, αλλά επειδή πιστεύουμε στο μέλλον της νέας γενιάς, επειδή θέλουμε καλύτερους πολίτες για τις επόμενες δεκαετίες, επειδή πιστεύουμε στη δικαιοσύνη μεταξύ των γενεών.

Να φτιάξουμε το σύστημα υγείας όχι επειδή μας το λέει η Ε.Ε., αλλά επειδή σεβόμαστε στον συνάνθρωπό μας, θέλουμε η αξιοπρέπεια να είναι παρούσα κυρίως στην άτυχη στιγμή, στο κρεβάτι του πόνου.

Να φτιάξουμε τους θεσμούς μας, που τόσο τραυμάτισε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όχι επειδή μας το λένε ευρωπαϊκοί θεσμοί, αλλά επειδή εμείς οι ίδιοι θέλουμε να ζούμε σε μία ευνομούμενη πολιτεία, με ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.

Για να βελτιώσουμε τη δημοκρατία μας και να επιτύχουμε πολιτική, οικονομική και κοινωνική ευημερία, πρέπει όλοι να συστρατευθούμε γύρω από ιδέες. Να πάρουμε εμείς οι ίδιοι την πολιτική διαδικασία ξανά στα χέρια μας. Να ξαναορίσουμε τη συλλογική και ατομική μας μοίρα, να πάψουμε μονάχα να αντιγράφουμε τα παραδείγματα των άλλων αλλά να δημιουργήσουμε το δικό μας παράδειγμα, τη δική μας Ελλάδα. 

Αυτή είναι η απόλυτη πρόκληση για το ΠΑΣΟΚ. Και δεν μπορούμε να την αφήσουμε ανεκμετάλλευτη. Είναι το πολιτικό μας χρέος έναντι των πολιτών και της πατρίδας.