Οι Περιφερειακές Συνδιασκέψεις του ΠΑΣΟΚ στο δρόμο για την Πολιτική Ηγεμονία

Του Δημήτρη Ι. Κατσούλη

Ο χρόνος κυλά αμείλικτος και χάνεται για όσους δεν τον γεμίζουν με στόχους, δράση, κατακτήσεις. Ο πολιτικός χρόνος είναι ακόμη πιο γρήγορος και μόνο με ετοιμότητα και έγκαιρες τομές μπορεί να γίνει αποδοτικός και να οδηγήσει στην κατάκτηση των στόχων.

Για το ΠΑΣΟΚ, μετά τις εσωκομματικές εκλογές, δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο και ομφαλοσκοπήσεις. Πολλά που έπρεπε να είχαν «τρέξει» δεν δρομολογήθηκαν και άλλα  δεν άλλαξαν ακόμη.

Η συγκυρία που διαμορφώνεται στην κοινωνία και οι ρωγμές στην ηγεμονία Μητσοτάκη εάν δεν επιταχύνουν την διαμόρφωση της στρατηγικής για την νίκη σε κοινό βηματισμό με την αγανάκτηση της κοινωνίας και εάν δεν μεταβάλλουν την αγανάκτηση σε ριζοσπαστισμό  για να δώσουν  εναλλακτική στρατηγική για την προοδευτική διακυβέρνηση  θα καταλήξουν σε μία ακόμη χαμένη ευκαιρία για το ΠΑΣΟΚ.

Η στρατηγική της προοδευτικής διακυβέρνησης απαιτεί καθαρούς προγραμματικούς στόχους και ριζοσπαστικές τομές.  Δεν αρκείται σε μισόλογα και σε φοβικές ασάφειες.

Σε αυτή την συγκυρία το ΠΑΣΟΚ σχεδιάζει την οργάνωση των Περιφερειακών του Συνδιασκέψεων. Το περιεχόμενο και  ο προσανατολισμός τους, ιδιαίτερα όταν απευθύνονται στην «κοιμωμένη» βάση και αναφέρονται στο πεδίο της περιφερειακής ανάπτυξης στο οποίο από χρόνια το Κίνημα έχει πάψει να παράγει ιδέες και πολιτική, έχει κρίσιμη σημασία. Εάν αξιοποιηθεί μπορεί να γίνουν οι Περιφερειακές Συνδιασκέψεις «πίστες» απογείωσης του ΠΑΣΟΚ, εάν όχι τότε στην καλύτερη θα καταντήσουν συναντήσεις φιλοφρονήσεων και μηρυκασμού άσφαιρων διακηρύξεων.

Μέσα από τις Περιφερειακές Συνδιασκέψεις  πρέπει να τροχοδρομηθούν οι μεγάλες ριζοσπαστικές τομές που έχει ανάγκη η χώρα και η κοινωνία για μία πραγματική βιώσιμη ανάπτυξη με κοινωνικό και συμμετοχικό πρόσημο, για μία αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης σε όλα τα επίπεδα. Βιώσιμη Ανάπτυξη με επίκεντρο τον άνθρωπο και την κοινωνική ευημερία. Αυτό το μοντέλο δεν συνάδει με την σιωπή ή και την αποδοχή της κυριαρχίας των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που καθορίζουν και κινούν το υφιστάμενο κυρίαρχο σύστημα το οποίο υπηρετεί και εκφράζει η Κυβέρνηση Μητσοτάκη. Συνεπώς πρέπει να υπάρξει σχέδιο για την Οικονομία, την Ενέργεια, την Κοινωνική Συνοχή που υπηρετεί την κοινωνία και τους χαμένους από την επικυριαρχία της ολιγαρχίας.

Επίσης οι Περιφερειακές Συνδιασκέψεις πρέπει να απαντούν στις προτεραιότητες της περιφερειακής ανάπτυξης σε κάθε Περιφέρεια. Να συνδέουν το εθνικό στρατηγικό σχέδιο με το περιφερειακό. Όπως θα γινόταν εάν είχε εμπεδωθεί και εφαρμοστεί στην πράξη ο ξεχασμένος δημοκρατικός προγραμματισμός. Αυτή η εκδοχή των Περιφερειακών Συνδιασκέψεων είναι η πιο δύσκολη και ίσως απίθανη. Το ΠΑΣΟΚ στις έντεκα Περιφέρειες έχει προ πολλού αποξενωθεί από την περιφερειακή διακυβέρνηση και συνάμα έχει ξεχάσει το περιφερειακό πεδίο ως πεδίο ανάπτυξης των δικών του πολιτικών προτάσεων. Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας και  εκ νέου μαθήματα Περιφερειακής Στρατηγικής.

Εάν όμως δεν αντιληφθεί το ΠΑΣΟΚ τις Περιφερειακές Συνδιασκέψεις με την παραπάνω διττή στόχευση θα έχει χάσει μία ακόμη ευκαιρία ουσιαστικής ανάκαμψης.

Τέλος, οι Περιφερειακές Συνδιασκέψεις είναι ευκαιρία για να «ξυπνήσει» η βάση, να ξαναμάθει να συζητά επί των πολιτικών και να υπαγάγει αυτές στην λύση των αναπτυξιακών προβλημάτων κάθε περιοχής, να γίνει εντέλει ενεργή. Η ζωντανή βάση είναι άλλωστε η εγγύηση για την ανακάλυψη της δυναμικής της ενδοκομματικής δημοκρατίας και της συμμετοχικής ανασυγκρότησης του Κινήματος.

Ο στόχος πλέον δεν μπορεί να είναι άλλος παρά η κατάκτηση της πολιτικής ηγεμονίας, δηλαδή η κατάκτηση της νίκης στις επόμενες εκλογές, όποτε και εάν γίνουν. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Για να χαραχθεί όμως χρειάζεται ρήξη με την αδράνεια και τα μικρά βήματα. Ο χρόνος είναι αμείλικτα απαιτητικός. Γιαυτό δεν πρέπει να πάει χαμένη η ευκαιρία των Περιφερειακών συνδιασκέψεων και όχι μόνο.