Δημήτρης Ι. Κατσούλης

Το 3 ο Συνέδριο του  ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής άνοιξε την αυλαία του και σε χρόνο συνοπτικό, δηλαδή εντός μίας και μόνο ημέρας, θα απλώσει τις διαδικασίες εκφοράς πολιτικού λόγου από το περιεχόμενο των οποίων θα εξαχθούν κρίσιμα συμπεράσματα για την προοπτική του Κινήματος, την ικανότητα πραγμάτωσης των στόχων της Ανανέωσης, της πολιτικής αυτονομίας και της ανάκτησης της πολιτικής ηγεμονίας στον προοδευτικό πόλο του πολιτικού συστήματος. Η εκλογή των μελών της Κεντρικής Επιτροπής θα είναι το επιστέγασμα, η ολοκλήρωση της διαδικασίας ανασυγκρότησης του «θεσμικού κόμματος» της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας. Ατενίζοντας από ψηλά την κοσμογραφία του Συνεδρίου και κυρίως στην «αρένα», προσωπικά είμαι συγκρατημένα αισιόδοξος. Ο κόσμος των στελεχών, παλαιότερων και νέων, δείχνει να κινείται μηχανιστικά προς την προσδοκία της κυβερνητικής συνεργασίας. Δυστυχώς σε ένα μεγάλο μέρος του Συνεδρίου η «εκσυγχρονιστική» περίοδος της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ παρερμηνεύεται ταυτιζόμενη με την περίοδο της

Έφυγε σήμερα ο Ορέστης Παπαστρατής, από τους σημαντικότερους Ευβοιώτες πολιτικούς του 20 ου  αιώνα, βαθιά δημοκράτης και σοσιαλιστής ακολούθησε τα έντιμα και προοδευτικά βήματα της οικογένειάς του της οποίας ο γενάρχης και πατέρας του Θρασύβουλος Παπαστρατής έδειξε με την ζωή και τους αγώνες του τον δρόμο. Ο Ορέστης Παπαστρατής    ο γιατρός του Γέρου της Δημοκρατίας του Γεωργίου Παπανδρέου, μετά την ανθρωποκεντρική ιατρική του καριέρα ακολούθησε τον δρόμο της πολιτικής την οποία υπηρέτησε με την ίδια ανθρωπιά, εντιμότητα και αυθεντικότητα. Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Εύβοια και Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας κοντά στον Ανδρέα Παπανδρέου και στον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο στάθηκε πάντα κοντά στον Ευβοιώτη πολίτη χωρίς να παραμελήσει την κυβερνητική και κοινοβουλευτική του υψηλή αποστολή. Με τιμούσε με τα καλά του λόγια και τις συμβουλές του. Πάντα τον θυμάμαι να με ενθαρρύνει όσες φορές τον συναντούσα και να μνημονεύει εκείνο που για μας, τον Δήμο Αυλώνος,   ήταν το χρέος μας που ο Ορέστης το θ

  Η διαχείριση των απορριμμάτων είναι ένα ακόμη πεδίο, όχι το μοναδικό, στο οποίο η Αυτοδιοίκηση της Εύβοιας έχει αποτύχει παταγωδώς. Όχι μόνο γιατί είναι δύσκολη διαχειριστικά και πολιτικά υπόθεση αλλά και διότι δεν αντιμετωπίστηκε με πολιτική ευθύνη και αποτελεσματικό προγραμματικό σχεδιασμό. Άτολμες τοπικές ηγεσίες χωρίς στρατηγικό προσανατολισμό, τρόμο μπροστά στο πολιτικό κόστος και κυρίως ουσιαστική άγνοια του διαχειριστικού αντικειμένου αλλά και αδιαφορία για την απόκτηση γνώσης αρκέστηκαν στο να μεταφέρουν σε άλλους και εντέλει εκτός Εύβοιας την διαχειριστική και πολιτική ευθύνη και τώρα στέκονται τρομαγμένοι μπροστά στα αδιέξοδα. Η γεωμορφολογία αλλά και η πληθυσμιακή και κοινωνική ταυτότητα της Εύβοιας έδειχναν από την αρχή τον δρόμο της αυτόνομης διαχείρισης των στερεών αποβλήτων, χωρίς την υπαγωγή στις δομές ή στους σχεδιασμούς του Περιφερειακού ΦΟΔΣΑ. Δεν αρκούσε μόνο αυτό. Η ευβοϊκή αυτοδιοίκηση μπορούσε να θέσει στόχους μείωσης των αποβλήτων σε όλα τα ρεύματα. Δεν το έ