Η εκλογή νέας ηγεσίας και το διακύβευμά της
Μετά από τέσσερα χρόνια η Κεντροαριστερά βρίσκεται πάλι μπροστά στην εκλογή της ηγεσίας της, αυτή την φορά εφαρμόζοντας καταστατικές διαδικασίες. Ταυτόχρονα όμως βρίσκεται σε μία κρίσιμη καμπή: Θωράκιση της πολιτικής αυτονομίας μέσα από τον σαφή ιδεολογικοπολιτικό προσδιορισμό και συνάμα κατάστρωση ενός σύγχρονου, προγραμματικού αφηγήματος που να δίνει όραμα στην προοδευτική κοινωνία. Το εγχείρημα του Νοέμβρη του 2017 δεν είχε εντέλει τα αναμενόμενα αποτελέσματα εφόσον το Κίνημα Αλλαγής δεν ενίσχυσε αισθητά την θέση του στον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων. Τέσσερα χρόνια μετά η νέα εκλογική διαδικασία, επειδή ακριβώς αναφέρεται στην εκλογή Ηγεσίας, θα μπορούσε να σηματοδοτήσει ένα νέο εφαλτήριο, το τελευταίο ίσως υπό αυτή την μορφή. Έως σήμερα πάντως αυτή η προοπτική δεν φαίνεται να κινητοποιεί τις εσωκομματικές δυνάμεις οι οποίες καλούνται κυρίως μέσω των κοινωνικών δικτύων και κάποιων σποραδικών έως τώρα συναντήσεων να αφυπνιστούν γύρω από τις υποψηφιότητες. Η έντασή τους στο