Η επέτειος της 18 Οκτώβρη 1981 προσφέρεται για στοχασμό και αποφάσεις.

Η σημερινή επέτειος της 18 Οκτώβρη 1981 προσφέρεται για στοχασμό και αποφάσεις. Η μέρα της μεγάλης Αλλαγής θυμίζει  ότι και στην Ελλάδα οι σοσιαλιστές μπόρεσαν να κατακτήσουν την ηγεμονία και να οδηγήσουν την κοινωνία μας στην απελευθέρωση, στην ουσιαστική δημοκρατία, στην εθνική συμφιλίωση και την εθνική αξιοπρέπεια. Το ΠΑΣΟΚ δημιούργησε το κοινωνικό κράτος δικαίου, εισήγαγε αρχές και αξίες που έθεταν τον άνθρωπο στο κέντρο της πολιτικής, έφερε την νομική ισότητα των δύο φύλων, έκανε πράξη την αποκέντρωση και έθεσε την Αυτοδιοίκηση στο επίκεντρο του δημοκρατικού πολιτικού συστήματος. Έδωσε φωνή στην ξεχασμένη Ελλάδα και στις κοινωνικές δυνάμεις που έως τότε ήταν διαχρονικά στο περιθώριο.

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε πρέπει να  γίνει κατανοητό ότι η πορεία του ΠΑΣΟΚ από την ίδρυση στην εξουσία και τελικά στην παρακμή δεν είναι το τέλος μίας βαθιά δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης, μία ιστορική παρένθεση.Επίσης να γίνει αντιληπτό ότι δεν μπορεί να αντικατασταθεί   στο πολιτικό σύστημα και στην ηγεμονία του προοδευτικού χώρου από άλλους πολιτικούς σχηματισμούς που έχουν διαφορετικές ιστορικές και ιδεολογικές πηγές. Με άλλα λόγια για να υπάρξει η νέα σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία χρειάζονται σοσιαλδημοκράτες, χρειάζονται σοσιαλιστές. 

Το ΠΑΣΟΚ, η ελληνική, ριζοσπαστική εκδοχή της σοσιαλδημοκρατίας, επίσης δεν μπορεί να μεταλλαχθεί σε ένα κεντρώο σχηματισμό και μάλιστα παλιάς κοπής και μιντιακής επινόησης. Συνεπώς δεν κληρονομείται και ιδίως από εκείνους που βρίσκονται μακριά από την αυθεντική ιδεολογικοπολιτική του μήτρα. Σε κάθε περίπτωση δεν κληρονομείται διότι δεν πέθανε. Ακόμη και σχηματισμοί που προέκυψαν από αυτό, στην διάρκεια της παρακμής, επί της ουσίας δεν αποσυνδέθηκαν από τον ιδεολογικοπολιτικό του πυρήνα.

Συνεπώς διλλήματα που υπογείως ή ευθέως, υποβολιμαία ή καλοπροαίρετα τίθενται για την επιστροφή ή την απομάκρυνση σε ονόματα και σύμβολα μόνο σκοπιμότητες μπορούν να υπηρετήσουν και είναι εντελώς εσωτερική υπόθεση που πάντως έχει δευτερεύουσα σημασία. Σήμερα το Κίνημα Αλλαγής, πρωτίστως στη συνείδηση όσων μετέχουν σε αυτό, δεν είναι κάτι άλλο ξεχωριστό από το ΠΑΣΟΚ, τον φορέα της Μεγάλης Αλλαγής.

Το πρώτιστο είναι το διακύβευμα της Νέας Αλλαγής και η έμπνευσή του μέσα από την ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ και της Μεγάλης Αλλαγής. Η νέα εποχή απαιτεί πολιτικά υποκείμενα ικανά να την εκφράσουν και εν προκειμένω να εκφράσουν την προοδευτική στρατηγική για την ηγεμονία στο πολιτικό σύστημα. Αυτός είναι ο ρόλος και η αποστολή του Κινήματος Αλλαγής.  Το ιδεολογικοπολιτικό απόθεμα της μεγάλης ιστορικής πορείας του ΠΑΣΟΚ είναι η πολύτιμη προίκα αυτού του πολιτικού σχηματισμού, είναι ένα κρίσιμο εφόδιο για να προσδιορίσει και να αναδείξει  την προοδευτική στρατηγική στην νέα εποχή στην οποία ανοίγεται ο τόπος, η Ευρώπη ο κόσμος. Για να γυρίσει ο «ήλιος»  της Νέας Αλλαγής θέλει «δουλειά πολύ», όπως ήθελε εξάλλου και τότε σε άλλες συνθήκες και με άλλα διακυβεύματα. Η  ιστορία μας  δίνει παραδείγματα και μας διδάσκει μεθόδους και τρόπους αλλά δεν αρκεί για να προσδώσει  την ικανότητα του πολιτικού υποκειμένου να μελετά, να διαβάζει, να γνωρίζει, να αναλύει την εποχή του και την προοπτική της και κυρίως να οργανώνει τον αγώνα του στις νέες συνθήκες.

Αυτό σημαίνει καθαρή πορεία στο δρόμο της πολιτικής αυτονομίας, καθαρή στρατηγική ανάκτησης της ηγεμονίας στον προοδευτικό χώρο, οργάνωση ανοικτή στην κοινωνία και ταυτόχρονα εργοτάξιο πολιτικής σε κάθε γωνιά της πατρίδας, όπως παλιά με νέα μέσα και τρόπους, κόμμα ανοικτό, με εσωτερική αποκέντρωση και δημοκρατική λειτουργία, με διαφάνεια, αποτελεσματικότητα και λογοδοσία. Κόμμα που στηρίζεται, δικτυώνεται και απλώνεται στην Βάση. Κόμμα που ανοίγεται στην κοινωνία, είναι παρόν με τα μέλη του παντού όπου εργάζεται, μορφώνεται, παράγει ο άνθρωπος, παντού όπου πρέπει να εκφράζεται ο πολίτης.

Σήμερα, στις 18 Οκτώβρη 2020, ο δρόμος αυτός φαίνεται ότι είναι ο μοναδικός για να μην  μπει η Μεγάλη Αλλαγή στο «χρονοντούλαπο της Ιστορίας», για να γυρίσει ο τροχός της Νέας Αλλαγής. Ας τον χαράξουμε και να τον βαδίσουμε με εμπιστοσύνη και ταυτόχρονα δίκαιη και γόνιμη κριτική σε αυτούς που οδηγούν την πορεία, χωρίς να ακούμε τις σειρήνες και αυτούς που νομίζουν ότι ξοφλήσαμε. Ο δρόμος μας περιμένει.