Εγγύηση για την θωράκιση της Δημοκρατίας είναι το βάθεμά της.

Του Δημήτρη Ι. Κατσούλη

 

Η Δίκη της Χρυσής Αυγής και το αποτέλεσμά της σε πρώτο βαθμό δικαίως ενθουσίασε αλλά δεν πρέπει να οδηγήσει σε εφησυχασμό. Το σκιάχτρο του Ναζισμού και του Φασισμού και κυρίως οι διακλαδώσεις του στους θεσμούς και στην κοινωνία δεν ξεριζώνονται εύκολα και χωρίς επίμονο αγώνα για την θωράκιση της Δημοκρατίας αλλά και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης της κοινωνίας στην πολιτική, δηλαδή χωρίς να κτυπηθούν οι αιτίες που το θέριεψαν.

Να μην ξεχνάμε ότι, γενικότερα, η ακροδεξιά που κρύβει στις φτερούγες της τους ναζιστές και τους φασίστες βρίσκεται σε άνοδο στην Ευρώπη, εκμεταλλευόμενη την οικονομική κρίση, την μεταναστευτική κινητικότητα, την αδυναμία των δημοκρατικών θεσμών να ανταποκριθούν με αποτελεσματικότητα στα προβλήματα της καθημερινής ζωής και τέλος την αποδυνάμωση της πολιτικής συμμετοχής.

Στην Ελλάδα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής απέκτησε πολιτικό ακροατήριο και κοινοβουλευτική οντότητα αξιοποιώντας την απαξίωση του πολιτικού συστήματος με την διασπορά του μίσους, του αντιμνημονιακού λαϊκισμού και της ενίσχυσης του φόβου και της αβεβαιότητας. Εξάλλου σε αυτό το πεδίο έπαιξαν οι διεκδικητές της εξουσίας στην μνημονιακή περίοδο. Ο νέος διπολισμός έχοντας μάλιστα και γόνιμο έδαφος στις ιδεολογικοπολιτικές αφετηρίες των φορέων του ενδυνάμωσε το πολιτικό μίσος και  την αναμόχλευση παλαιών διχασμών, και η συρρίκνωση της παραδοσιακής δημοκρατικής παράταξης που ιστορικά είχε πάντοτε μέτωπο ενάντια στον φασισμό και την ακροδεξιά ενθάρρυνε τις διχαστικές εκφάνσεις της πολιτικής αντιπαράθεσης που τελικά νομιμοποίησαν την εμπλοκή της εγκληματικής οργάνωσης στην πολιτική ζωή.

Έτυχε η δολοφονία του Παύλου Φύσσα για να δώσει το μήνυμα της αφύπνισης των δημοκρατικών αντανακλαστικών του πολιτικού συστήματος και να ανοίξει τον δρόμο για την ανάκτηση των ορίων ανοχής της Δημοκρατίας. Η αργόσυρτη διαδικασία της ποινικής δίκης που οδήγησε μετά από πέντε και πλέον χρόνια στην Απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών είναι ένα πρώτο σκαλοπάτι για την θωράκιση της Δημοκρατίας και του δημοκρατικού κράτους δικαίου. Ο δρόμος όμως είναι μακρύς για να αποκατασταθεί το δημοκρατικό φρόνιμα στο σύνολο των δημοσίων υπηρεσιών και αρχών και κυρίως να απομονωθούν οριστικά οι εχθροί της Δημοκρατίας.

Η Απόφαση για την Χρυσή Αυγή  έδωσε όμως και το έναυσμα για να αναλογιστούμε την εξέλιξη της δημοκρατικής πολιτικής ζωής στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, στα χρόνια της «αγανάκτησης» στις πλατείες που θέριεψε πολιτικές ψευδαισθήσεις, έσπειρε μισαλλοδοξίες και τελικά ξέπλυνε τους πραγματικούς υπαίτιους της οικονομικής κρίσης. Εξάλλου σήμερα όσο ποτέ άλλοτε γίνεται πιο επιβεβλημένο να δούμε και να πούμε χωρίς περιστροφές τις πολιτικές αλήθειες που κρύφτηκαν επίμονα.

Εγγύηση για την προστασία της Δημοκρατίας είναι πρωτίστως το βάθεμά της σε όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής ζωής. Η υπεράσπιση του Κράτους Δικαίου και των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, η ουσιαστική ανάπτυξη των θεσμών πολιτικής συμμετοχής σε όλα τα επίπεδα, το πέρασμα της εξουσίας στον πολιτικό έλεγχο της κοινωνίας μέσα από αρμούς διαφάνειας και λογοδοσίας, η αποκέντρωσή της πιο κοντά στον πολίτη. Η θωράκιση της Δημοκρατίας δεν είναι όμως ασύνδετη με την πολιτική ηγεμονία των δυνάμεων που εγγυώνται την κοινωνική δικαιοσύνη, την νέα κοινωνική απελευθέρωση και την πολιτική ελευθερία και συμμετοχή. Τις δυνάμεις που μπορούν και προορίζονται να κάνουν πράξη την Νέα Αλλαγή. Γιαυτό άλλωστε έχουν χρέος να αναγεννηθούν και να ανακτήσουν την πολιτική ηγεμονία.