Δημήτρης Ι. Κατσούλης

Πριν λίγες ημέρες συμμετείχα στη διαδικτυακή συνεδρίαση της Διευρυμένης Νομαρχιακής Επιτροπής του Κινήματος Αλλαγής Εύβοιας με ευγενική πρόσκληση του Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής Μανώλη Χριστοδουλάκη. Φαντάζομαι ότι έτσι συμμετείχαν και άλλοι από την Αυτοδιοίκηση και τους κοινωνικούς φορείς. Διάβασα και πριν και μετά τις διάφορες μεμψιμοιρίες που συνήθως διαρρέουν δικαιολογώντας την δεινή θέση στην οποία έχουμε περιέλθει ως παράταξη. Επειδή ξεκινώ πάντα από αφετηρία αισιοδοξίας επιμένω ότι μπορούμε να ανατρέψουμε την δεινή θέση εάν σοβαρευτούμε ως πολιτικά σκεπτόμενοι πολίτες και εάν επιλέξουμε την πολιτική συμμετοχή ως ανάγκη προσφοράς και ανάληψης ευθυνών και όχι ως μέσον κοινωνικής καταξίωσης και πολιτικού επαγγελματισμού.   Πρωτίστως όμως πρέπει να δούμε κατάματα την πραγματικότητα.

Η περίπτωση της Σκύρου είναι η πλέον χαρακτηριστική της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί στο θεσμικό και πολιτικό πλαίσιο της διείσδυσης της αιολικής ενέργειας στο ενεργειακό σχεδιασμό της χώρας αλλά ταυτόχρονα και το περίτρανο παράδειγμα της αποτυχίας του μοντέλου του συγκεντρωτισμού που διέπει την ενεργειακή πολιτική του πλέον συγκεντρωτικού και χειραγωγημένου κράτους της Ευρώπης. Από το 2008 και μετά γίνεται λόγος για τον Χωροταξικό Σχεδιασμό των ΑΠΕ ο οποίος θεσπίστηκε   κυρίως επί χάρτου με κριτήρια που αγνοούν την βιοποικιλότητα αλλά και την παραγωγική πολυμορφία της χώρας και κυρίως τις προτεραιότητες της τοπικής και περιφερειακής ανάπτυξης. Μόνος σκοπός η διαμόρφωση άπλετου πεδίο για την ανάπτυξη μονοσήμαντα επενδυτικών σχεδίων που αγνοούν παντελώς το δικαίωμα των πολιτών να έχουν και να διατυπώνουν άποψη αλλά και να επηρεάζουν τις κρίσιμες αποφάσεις που τους αφορούν.