Επτά αυτονόητες τομές στη Περιφερειακή Διοίκηση

Του Δημήτρη Ι. Κατσούλη

Με το πέρας της τρέχουσας θητείας των αιρετών περιφερειακών οργάνων τελειώνει και η μεταβατική εποχή στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, εποχή που θα είχε τελειώσει το 2014 και στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας εάν δεν την είχε διαδεχθεί μία πενταετία "επικοινωνιακής υπερκινητικότητας" χωρίς στέρεο πολιτικό και προγραμματικό προσανατολισμό σε στόχους μετρήσιμους και ορατούς. Το μέγα ζητούμενο είναι μία Περιφέρεια ικανή να διεκδικήσει,  να κατακτήσει και να διαχειριστεί επάξια την περιφερειακή αυτονομία όπως αυτή πραγματώνεται στην Ευρώπη των Περιφερειών.

Αλλά αυτά τελειώνουν και τα αφήνουμε πίσω μας. Μπροστά μας έχουμε ένα νέο θεσμικό περιβάλλον το οποίο βασίζεται στην προγραμματική συμφωνία, στη διαφανή και πλουραλιστική διακυβέρνηση, στην λογοδοσία και την ειλικρίνεια απέναντι στους πολίτες της Στερεάς Ελλάδας.

Κλειδί για την «κυβερνησιμότητα» είναι, πέρα από τις ικανότητες, το ήθος και τα προτερήματα των ηγετών της Περιφέρειας, η οργάνωση και κυρίως η ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού της, από τον πρωτοείσακτο υπάλληλο έως τον Γενικό Διευθυντή. Δεν υπάρχει Περιφέρεια εάν δεν υπάρχει συγκροτημένη και δομημένη Διοίκηση η οποία μάλιστα για να ανταπεξέλθει στον ανταγωνιστικό περιβάλλον της Ευρώπης των Περιφερειών πρέπει να έχει όλα στα χαρακτηριστικά μίας σύγχρονης, ανοικτής στην κοινωνία της πληροφορίας και κυρίως αξιοκρατικά εξελισσόμενης διοικητικής ιεραρχίας.

Η σύγχρονη Περιφερειακή Διοίκηση  είναι ο βασικός παράγοντας, ο μοχλός για την υλοποίηση της προγραμματικής στοχοθεσίας, της πολιτικής εντολής των πολιτών της Περιφέρειας την οποία οι αιρετοί πρέπει να υλοποιήσουν. Η συνεργασία και η αλληλοεπίδραση είναι το αυτονόητο, ή καλύτερα το κλειδί, για την Περιφερειακή Διακυβέρνηση αυτού του επιπέδου.

Περιφερειακή Διακυβέρνηση θα πει πολιτικά αυτόνομη προγραμματική στοχοθεσία, -έργο των αιρετών- η οποία εφαρμόζεται από μία ικανή, δικαιοκρατική και αξιοκρατική Διοίκηση την οποία ενσαρκώνουν τα στελέχη της Περιφέρειας.

Αυτό στην πράξη, στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, σημαίνει πολύ απλά:

1. Διοίκηση με σύγχρονο Οργανισμό που υπακούει στους κανόνες της συνοχής της Περιφέρειας και όχι απλώς συνύπαρξη ή συρραφή τοπικών διοικητικών συστημάτων.
2. Διοίκηση ολικής ποιότητας με στόχους, μετρήσιμους και ελέγξιμους που λογοδοτεί και βελτιώνεται
3. Διοίκηση που αξιοποιεί τις νέες τεχνολογίες οι οποίες υπηρετούν με δικαιοσύνη και αξιοκρατία τον  πολίτη και τον επιχειρηματία διοικούμενο
4. Διοίκηση που αξιολογείται τόσο εσωτερικά, ιεραρχικά όσο και από το εξωτερικό περιβάλλον, την κοινωνία.
5. Διοίκηση συνεχούς κατάρτισης και επιμόρφωσης
6. Διοίκηση με ολική αντίληψη για την Περιφέρεια και όχι επί μέρους τοπικιστική και μερική αντίληψη.
7. Αξιοκρατικά επιλεγμένη με όρους διαφάνειας και νομιμότητας διοικητική ιεραρχία σε όλα τα επίπεδα, ενιαία και επαγγελματικά ικανή.

Συμπερασματικά, ακόμη και τώρα -αν και όλα αυτά θα έπρεπε προ πολλού να ήταν δεδομένα - μπορούμε και πρέπει να απαιτήσουμε μία Δομικά Ισχυρή και Ενιαία, Λειτουργικά Αξιοκρατική και Αποτελεσματική και Επιχειρησιακά Ανοικτή στην γνώση και την διοικητική καινοτομία Περιφερειακή Διοίκηση. Αν το κατορθώσει η επόμενη Περιφερειακή Αρχή θα έχει κάνει το σημαντικότερο βήμα για να γίνει η Στερεά Ελλάδα μία Περιφέρεια πραγματικά ανοικτών και μεγάλων οριζόντων.