Μνήμες και συμπεράσματα Πολιτικής Προστασίας στην παγωμένη «Βόρεια Καρυστία»

Οι δύσκολες στιγμές που πέρασαν οι κάτοικοι του Δήμου Κύμης Αλιβερίου ιδιαίτερα στις δημοτικές ενότητες Κύμης, Κονιστρών και στην Οκτωνιά, μου φέρνουν στο μυαλό προληπτικές δράσεις και σχεδιασμό για την αντιμετώπιση αντίστοιχων καταστάσεων στο παρελθόν.

Η έλευση του χιονιά σήμαινε εξασφάλιση αλατιού, συνήθως με δημοτικά ή ιδιωτικά μέσα, συνεννόηση με τους ιδιοκτήτες χωματουργικών μηχανημάτων και τρακτέρ, σχεδιασμό δράσης σε κάθε χωριό. Εκεί που το χιόνι θα ήταν πιο πολύ, στην Οκτωνιά, στον Αχλαδερή και στον Άγιο Γεώργιο οι δυνάμεις έπρεπε να είναι αυξημένες. Επίσης μεριμνούσαμε για να κρατηθεί ανοικτός ο επαρχιακός δρόμος που διερχόταν από το Δήμο Αυλώνος όπου, παραδόξως, σπανίως δούλευε μηχάνημα της Νομαρχίας  σε αυτό το τμήμα, ίσως γιατί ήταν ήσυχοι ότι εμείς θα φροντίσουμε γιαυτό. Σε κάθε χωριό υπήρχε μέριμνα για τους κτηνοτρόφους που έπρεπε να πάνε στα ζώα τους, έτσι κατά κανόνα ανοίγαμε και τους αγροτικούς δρόμους που οδηγούσαν σε ποιμνιοστάσια συντρέχοντας στους κτηνοτρόφους. Σίγουρα δεν έτυχε να έχουμε ίσως την ισχυρή χιονόπτωση των τελευταίων ημερών αλλά εάν δράσεις από την πρώτη στιγμή και έχεις σε επιφυλακή τους συνεργάτες σου και τον εξοπλισμό μειώνεις τις συνέπειες και του πιο ακραίου φαινομένου. Όλα αυτά σε μια εποχή που οι απαιτήσεις των κατοίκων ήταν περισσότερες. Όλοι ήθελαν ένα μηχάνημα έξω από την αυλή τους. Η γκρίνια και η υπερβολή επίσης. Αλλά το αποτέλεσμα ποτέ δεν μας εξέθεσε.

Συμπέρασμα: Η πολιτική προστασία είναι πρωτίστως υπόθεση της τοπικής αυτοδιοίκησης, οι πρώτες ώρες και έως τις δυνατότητες των δυνάμεών του ανήκουν στο Δήμο, μετά έρχεται η Περιφέρεια η οποία όμως πρέπει να κρατά ανοικτό το επαρχιακό και εθνικό οδικό δίκτυο. Που ακούστηκε να αφεθεί δύο και πλέον μέρες κλειστός ο δρόμος για το λιμάνι της Κύμης και να αποκλειστεί πρόωρα και η Σκύρος. Μετά επικουρικά όταν οι τοπικές δυνάμεις δεν επαρκούν έρχεται η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας. Εδώ φθάσαμε να θεωρούμε σωτηρία και να εμφανίζεται ως τέτοια η υποχρεωτική συνδρομή της Πολιτείας και μάλιστα να «θεωρείται» έργο του μικρότερου κυβερνητικού εταίρου!!! Ψηφοθηρία στην παγωμένη και εγκλωβισμένη Βόρεια Καρυστία!!! Το ότι ασφαλώς μερικά από τα εκχιονιστικά του στρατού χάλασαν στην πορεία πέρασε απαρατήρητο.

Τώρα θα συνεχίσουν να διαπληκτίζονται για τις ευθύνες και να επιδίδονται σε διαξιφισμούς και επικοινωνιακές πιρουέτες.

Καλό όμως είναι να ξανασκεφθούν τις ευθύνες, τις δυνατότητες και τον τρόπο με τον οποίο θα είναι στην επόμενη θεομηνία αποτελεσματικότεροι.

Αν και προσπάθησα δεν θα αποφύγω και το τελευταίο σχόλιο για όσα λέγονται για τις ευθύνες του Δήμου Κύμης Αλιβερίου. Ο Δήμος αυτός δεν υπήρξε ασφαλώς έτοιμος για να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Εάν την αντιμετώπιζε ανάλογα με την έκταση και την έντασή της ικανοποιητικά θα ήταν ένα θαύμα. Κανείς δεν γίνεται οργανωμένος και αποτελεσματικός δια θαύματος. Από το 2011 και μετά αυτός ο Δήμος πλέει σε πελάγη ανοργανωσιάς και αναποτελεσματικότητας, χωρίς πυξίδα. Συνεπώς, αναλογικά με  την κατάσταση που βρίσκεται, χωρίς πόρους, χωρίς οργάνωση,  χωρίς  συνοχή και έμπνευση, πνιγμένος στα χρέη, έκανε ότι μπορούσε να κάνει. Η βοήθεια που του προσφέρθηκε αργοπόρησε  και τα αποτελέσματα ήταν δυσανάλογα με την προβολή της στο Facebook,  στα χορηγούμενα site και άλλου. Αλλά και αυτό, υπό τις δεδομένες συνθήκες της οικονομικής κρίσης και της κρίσης επιχειρησιακής ικανότητας, δεν μπορούσε ίσως να γίνει καλύτερα.

Αυτή η διαπίστωση δεν απαλλάσσει κανέναν από τις ευθύνες του απλώς πρέπει να αποδοθούν τα του «Καίσαρος τω Καίσαρι». Ο χειμώνας είναι μπροστά, το καλοκαίρι επίσης και άλλος χειμώνας και καλοκαίρι έως τις επόμενες εκλογές. Δήμος, Περιφέρεια και Κράτος θα έχουν την ευκαιρία να φανούν ικανότεροι και να αποδείξουν ότι έμαθαν.