Η "ΑΝΑΝΕΩΣΗ" : Σύνθημα ή ουσία;

Το σύνθημα της «Ανανέωσης», επειδή εμπεριέχει την ελπίδα της Αλλαγής, συνεγείρει συνήθως την κοινωνία αλλά σχεδόν αναπόφευκτα ακολουθείται από την απογοήτευση όταν η ελπίδα καταλήγει αδύναμη, ψευδεπίγραφη ή απατηλή. Εξάλλου το ίδιο συμβαίνει και στην ζωή.

Συνήθως η «ανανέωση» συνοδεύει την ηλικιακή νεότητα των πολιτικών που την προτείνουν καθόσον είναι προφανές ότι ο νέος άνθρωπος γίνεται ευκολότερα φορέας νέων ιδεών και νέων πολιτικών πρακτικών και αντιλήψεων σε σχέση με τους παλαιούς πλην όμως πολύπειρους πολιτικούς ή τους ηλικιωμένους πολίτες.

Ακριβώς σε αυτή την προφανή «δυνατότητα» της ανανέωσης βρίσκεται και η «αχίλλειος πτέρνα» που τελικά την καθιστά απατηλή.

Η ηλικιακή νεότητα ενισχύει την δύναμη του επικοινωνιακού μηνύματος της «ανανέωσης» αλλά δεν την ενσαρκώνει  a priori.

Η «ανανέωση» στην πολιτική, για να έχει περιεχόμενο και προοπτική, για να μην είναι «ένα πουκάμισο αδειανό» προϋποθέτει πάνω απ΄όλα ιδεολογικό πολιτικό περιεχόμενο με νέες ιδέες, νέες αντιλήψεις και νέες πρακτικές. Έπεται αυτών ο νέος, ρηξικέλευθος πολιτικός, προγραμματικός λόγος, και μάλιστα με τρόπο ώστε να προηγείται η κατάθεσή του, η ανάπτυξή του και η επικοινωνία του για να αξιολογηθεί από τους πολίτες ως νέος, ελπιδοφόρος και κυρίως συμβατός με τις ανάγκες της κοινωνίας, του κόσμου της εργασίας και της παραγωγής, και εν συνεχεία να συγκροτεί πρόταση Αλλαγής και δημοκρατικής ανατροπής, αν μιλάμε για την ανανέωση της προοδευτικής δημοκρατικής πολιτικής πρότασης.

Το περιεχόμενο του ιδεολογικοπολιτικού και προγραμματικού λόγου αποτελεί sine qua non δομικό στοιχείο της «ανανέωσης» χωρίς το οποίο η λέξη αδειάζει και καταντά ένα επικοινωνιακό σύνθημα, σαν κλούβιο αυγό.

Εμείς, που θέλουμε να γείρουμε τον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων προς την πλευρά της προοδευτικής δημοκρατικής Αλλαγής για μία κοινωνία δικαιοσύνης, απελευθερωμένη και δημιουργική, για ένα κράτος δημοκρατικό και συμμετοχικό με σεβασμό στα δικαιώματα όλων των πολιτών του, με τους πολίτες στο προσκήνιο και τον άνθρωπο στο επίκεντρο, με την πρωτοκαθεδρία της πολιτικής έναντι της αγοράς, δεν μπορεί παρά να είμαστε και φορείς της πολιτικής ανανέωσης.

Εμείς λοιπόν οφείλουμε να προτείνουμε, να συζητάμε και να αγωνιζόμαστε για να αναπτύξουμε τις δυνάμεις μας στην κοινωνία και να κτίσουμε το νέο κράτος. Αυτό το περιεχόμενο δίνουμε και στο πρόσταγμα της ανανέωσης γιατί χωρίς αυτό δεν είναι παρά ένα σύνθημα χωρίς περιεχόμενο, δεν συνεγείρει για την Αλλαγή αλλά για την προβολή του «εγώ» όταν το πεδίο του αγώνα μας είναι το «εμείς».

Αυτή την αλήθεια οι δημοκράτες σοσιαλιστές δεν μπορούμε να την παραβλέπουμε.