Η ανάκτηση της πολιτικής ηγεμονίας είναι το κριτήριο της εκλογής στις 5 και 12 Δεκέμβρη 2021

Όλοι όσοι θέλουμε μία μεγάλη δημοκρατική προοδευτική παράταξη συνεχιστή των αγώνων, των κατακτήσεων και των ιδεολογικών και πολιτικών αρχών του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της ριζοσπαστικής σοσλιαδημοκρατίας και του προοδευτικού κέντρου, έχουμε μία κοινή παραδοχή: η παράταξη αυτή δεν μπορεί να πάψει να διεκδικεί την πολιτική ηγεμονία. Η πολιτική ηγεμονία δεν ανακτάται εάν δεν κατακτηθεί και εμπεδωθεί η πολιτική αυτονομία. Η πολιτική αυτονομία δεν έχει μόνο αναφορά σε σχέση με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις αλλά και με την ανεξαρτησία από οικονομικά και μιντιακά συμφέροντα, από το σύστημα της διαπλοκής που αποτελεί την γάγγραινα της σύγχρονης δημοκρατίας.

Αυτόν τον δρόμο πρέπει να δείχνει ο κάθε Υποψήφιος για την ηγεσία της παράταξης. Η ικανότητα χάραξης του δρόμου και η εγγύηση για την συνεπή αφοσίωση σε αυτό το διακύβευμα της ανάκτησης της πολιτικής ηγεμονίας στον προοδευτικό πόλο αλλά και στο συνολικό πολιτικό σύστημα είναι το κριτήριο της εκλογής.

Η άμεση ή υποχθόνια ανάδειξη δήθεν διλλημάτων για την επιλογή «κυβερνητικού συνεταίρου» το μικρό σήμερα Κίνημα το καθηλώνουν στο περιθώριο και του επιφυλάσσουν τον ρόλο του συμπληρώματος όταν ο εκάστοτε πλειοψηφικός πόλος του σύγχρονου διπολισμού χρειάζεται κυβερνητικό εταίρο. Η αγωνία να παραμείνει το στελεχιακό δυναμικό του μικρού κινήματος σε θώκους εξουσίας, κεντρικής και περιφερειακής ή τοπικής υπονομεύει τον μεγάλο στρατηγικό στόχο της πολιτικής ηγεμονίας.

Συνεπώς η επιλογή κρίνεται με βάση την ηγεσία που μπορεί να υπηρετήσει με συνέπεια  και πολιτική αυτονομία τον στρατηγικό στόχο της πολιτικής ηγεμονίας στον προοδευτικό χώρο και στο πολιτικό σύστημα συνολικά. Το ποια ηγεσία μπορεί να αντισταθεί με ενάργεια και αγωνιστικότητα στα Οικονομικά και Πολιτικά Συμφέροντα που θέλουν να ελέγχουν το πολιτικό παιχνίδι με ένα μικρό Κίνημα Αλλαγής υποτακτικό σε αυτά και πρόθυμο να τα υπηρετήσει σε διάφορα χειραγωγημένα κυβερνητικά σχήματα ή ακόμη χειρότερα επιδιώκουν  μία καρικατούρα ΠΑΣΟΚ που απεμπολεί τον ιστορικό του ρόλο και υποτάσσεται, ένα μικρό ΠΑΣΟΚ, χλεύη πλέον της Ιστορίας.

Αυτό είναι το μέγα και καθοριστικό κριτήριο. Ποιος εγγυάται το πολιτικά αυτόνομο Κίνημα της σύγχρονης ριζοσπαστικής σοσιαλδημοκρατίας και του προοδευτικού κέντρου με ικανότητα αναγέννησης και ανανέωσης  του ιδεολογικοπολιτικού και προγραμματικού λόγου με την προοδευτική πολιτική οικολογία; Αυτός που έχει την δύναμη να εγγυηθεί την πολιτική αυτονομία διότι αυτή είναι το κλειδί της ανάκτησης της πολιτικής ηγεμονίας. Οι περισσότεροι αλλά όχι όλοι οι Υποψήφιοι μπορούν να συμβάλλουν σε αυτή την κατεύθυνση, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό, στην συγκεκριμένη συγκυρία και με την ίδια διεθνή εμβέλεια έτσι ώστε να συντελέσουν στην αναδιάταξη των πολιτικών συσχετισμών. Ο πρώην Πρωθυπουργός και Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Παπανδρέου έχει την εμπειρία, την διεθνή εμβέλεια και την ιδεολογικοπολιτική συγκρότηση για να οδηγήσει την μεγάλη δημοκρατική παράταξη στην πολιτική ηγεμονία. Ο Χάρης, ο Παύλος και ο νεότερος Παύλος αλλά και ο Νίκος έχουν καθαρότητα προοδευτικού λόγου, ιδεολογική  πολιτική συνέπεια και αγωνιστικότητα, ο Ανδρέας μόνο πάθος χωρίς καθαρό προοδευτικό λόγο. Την παράταξη όμως σε αυτή την συγκυρία μόνο ο Παπανδρέου μπορεί να την ανατάξει και να την οδηγήσει σε υψηλότερα εκλογικά ποσοστά,  να την οδηγήσει στην πολιτική ηγεμονία. Αυτό είναι ο διακύβευμα και το μέγα ζητούμενο στις 5 και στις 12 Δεκέμβρη  2021. Αυτό είναι το «δάσος» των εκλογών του Κινήματος Αλλαγής και είναι φρόνιμο να μην το χάσουμε εγκλωβίζοντας την προσοχή μας στο «δένδρο». Γιατί μάλλον δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία.