Η ευθύνη των πολιτών για ένα νέο δημοκρατικό πολιτικό σύστημα.

* To άρθρο δημοσιεύεται και στο: i-Reporter

Μία τριλογία αδιεξόδου και παρακμής καθορίζει το κλίμα των ημερών. Η Κυβέρνηση αρχίζει να κλυδωνίζεται παίρνοντας νομοθετικά μέτρα, στο πλαίσιο του μνημονίου που η ίδια υπέγραψε, τα κυριακάτικα φύλλα αναμασούν τα σενάρια περί οικουμενικής και, αποκορύφωμα, το φιάσκο της αναβληθείσας εκλογής αρχηγού στην Νέα Δημοκρατία. Θα μπορούσαν να προστεθούν και άλλα σημεία των καιρών, όπως η ανακύκλωση των δήθεν εκ γενετής φθαρμένων  προσπαθειών  για την ανάσταση με όρους συντήρησης και οπισθοχώρησης  της ήδη θνήσκουσας ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας.

Όλα αυτά και άλλα φωτογραφίζουν την πραγματικότητα της μη αντιστρέψιμης πλέον κρίσης του πολιτικού συστήματος και της αδυναμίας του όχι μόνο να βάλει την Ελλάδα στον δρόμο της δημοκρατίας, της αξιοπρέπειας και της ανάπτυξης αλλά ακόμη και να διαχειριστεί το τέλος του.

Όταν το πολιτικό σύστημα παραπαίει και διαλύεται κάτι άλλο συνήθως έρχεται να το αναπληρώσει. Δεν μπορεί να φανταστεί κανείς την κοινωνία χωρίς την πολιτική εξουσία και κυρίως δεν πρέπει να φαντάζεται ή να αποδέχεται κανείς την κοινωνία και την πολιτική εξουσία χωρίς τη δημοκρατία, δηλαδή την νομιμοποίηση της πολιτικής εξουσίας στην λαϊκή κυριαρχία. Συνεπώς το ζητούμενο πρέπει να είναι το νέο δημοκρατικό πολιτικό σύστημα.

Η αναζήτηση και κυρίως η χάραξη του δρόμου που οδηγεί στο νέο δημοκρατικό πολιτικό σύστημα είναι το μέγιστο διακύβευμα για την Ελλάδα σήμερα. Η παλαιά πολιτική τάξη της 4^ης Ελληνικής Δημοκρατίας πρέπει, ως ύστατη συνεισφορά, προλαμβάνοντας την παταγώδη διάλυσή της, να συνεισφέρει στην χάραξη του δρόμου της αναγέννησης των δημοκρατικών θεσμών ανοίγοντας τις διαδικασίες μία ριζικής συνταγματικής μεταρρύθμισης

Η νέα ελληνική Πολιτεία πρέπει να έχει τις βάσεις της στην λαϊκή κυριαρχία, την  εφαρμογή της ως δημοκρατικής αρχής σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής εξουσίας, να βασίζεται στην πολυεπίπεδη οργάνωση της διοίκησης και στην αποκέντρωση των κρίσιμων αποφάσεων κοντά στους πολίτες. Να επιβάλλει την ισότητα των ευκαιριών, την ελευθερία και την αλληλεγγύη  συγκροτώντας ένα διαρκώς αναπτυσσόμενο κράτος δικαίου και ένα σύγχρονο, πραγματικό και κυρίως βιώσιμο κοινωνικό κράτος.

 Στο επίκεντρο του νέου πολιτικού συστήματος η διασφάλιση της δημοκρατικής λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων, ο περιορισμός της χρονικής διάρκειας των πολιτικών αξιωμάτων, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η εναλλαγή των προσωπικών φορέων της πολιτικής εξουσίας, η διαφάνεια, η λογοδοσία και η αξιοκρατία.

Κρίσιμη πτυχή ενός νέου δημοκρατικού πολιτικού συστήματος είναι η θέσπιση και κυρίως η εφαρμογή των κανόνων ιδιοκτησίας και λειτουργίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης, υπό το πρίσμα της σύγχρονης ηλεκτρονικής και τεχνολογικής πραγματικότητας, σπάζοντας τα δεσμά της διαπλοκής που συνδέουν την  κάστα των κρατικοδίαιτων οικονομικών ελίτ με τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης και διαυτού, τον έλεγχο και την χειραγώγηση της δημοκρατικά νομιμοποιημένης πολιτικής εξουσίας. Το τέλος στην μιντιοκρατία αποτελεί όρο ανανέωσης της πολιτικής, της δημοκρατίας και εντέλει της ίδιας της χώρας.

Στο πλαίσιο αυτών των κατευθύνσεων πρέπει να κινηθεί και η ανασύνθεση των διαμεσολαβητών της λαϊκής κυριαρχίας, δηλαδή των πολιτικών κομμάτων. Ο ιδεολογικοπολιτικός λόγος οφείλει να είναι καθαρός και αντίστοιχος με τον προγραμματικό τους λόγο έτσι ώστε να διαπλάθεται η σχέση ειλικρίνειας και εμπιστοσύνης με την πολιτική κοινωνία για την δημοκρατική, συμμετοχική διαχείριση της πολιτικής εντολής. Κρίσιμα πεδία είναι η ενδοκομματική δημοκρατία και το εκλογικό σύστημα

Εν κατακλείδι πάντως, η μεγάλη ευθύνη γυρίζει και εναποτίθεται στον κάθε ένα από εμάς, στους πολίτες. Η αντίληψη ότι είμαστε άμοιροι ευθυνών γιατί μεταφέραμε τις τύχες της κοινωνίας και της Ελλάδας στους πολιτικούς είναι, σε μεγάλο βαθμό, και η αιτία της σημερινής κατάντιας. Προτιμήσαμε να βιώσουμε την συμμετοχή μας ως θεατής και οδηγούμενος λαός, άλλοτε ως μάζα είτε ως συντεχνία και άλλοτε ως ιδιώτες- πελάτες των εκλογικών γραφείων. Αποποιηθήκαμε εν πολλοίς την συμμετοχή μας ως πολίτες, δηλαδή ως ατομικοί φορείς της λαϊκής κυριαρχίας και ως φορείς δικαιωμάτων συμμετοχής, ελευθερίας και ελέγχου των πολιτικών εντολοδόχων. Στην δική μας απουσία από την πολιτική συμμετοχή και κυρίως από την ευθύνη του πολίτη, θεμελιώθηκε και ο λαϊκισμός και το πελατειακή διαπλοκή.

Με άλλα λόγια καμία αλλαγή προς το νέο δημοκρατικό πολιτικό σύστημα που έχει ανάγκη η κοινωνία και η Ελλάδα δεν μπορεί να προχωρήσει εάν εμείς οι ίδιοι οι πολίτες δεν γίνουμε φορείς της. Αυτό είναι το μεγάλο καθήκον. Διαφορετικά οι αλλαγές που θα έρθουν δεν θα είναι για μας αλλά για εκείνους που θα κατέχουν ανεξέλεγκτα και ενίοτε αυταρχικά την πολιτική εξουσία.