Ακούγοντας την μονοτονία της σιωπής
Μετά το τριήμερο πένθος όλα δείχνουν ότι θα ξαναγυρίσουμε στην πεπατημένη της πολιτικής, κοινωνικής και – όποιας- οικονομικής ζωής, ενώ κάποιοι δυστυχώς δεν θα μπορέσουν να γυρίσουν. Θα ξεχάσουμε προς ικανοποίηση πολλών από το πολιτικό σύστημα και τα οικονομικά συμφέροντα που επένδυσαν δεκαετίες τώρα στην περιβαλλοντική, χωροταξική και πολεοδομική δαιδαλώδη πολυνομία- ανομία. Θα περιμένουμε την επόμενη καταστροφή για να θρηνήσουμε και να ξαναξεχάσουμε. Πολλά όμως «Μάτια» βρίσκονται δίπλα μας και κοντά μας, και πολλά ακόμη θα «κτιστούν» στα επόμενα χρόνια. Η διαχείριση τελικά της οικονομικής κρίσης είτε από την ίδια την ελίτ της ευμάρειας είτε με τους ίδιους νόμους και συμπεριφορές που κυριάρχησαν και επέβαλε η ελίτ της ευμάρειας, τώρα πια στο όνομα της οικονομικής μεγέθυνσης, συσκοτίζει τις πραγματικές αιτίες των περιβαλλοντικών καταστροφών. Το «Μάτι» κάηκε προχθές όχι γιατί κάποιοι δεν ήταν ικανοί να το σώσουν ούτε γιατί ήθελε ο θεός όπως κάποιος γελοίος δήθεν εκπρόσωπός του