Δημήτρης Ι. Κατσούλης

  Διάβασα με προσοχή άρθρο επίδοξου πολιτικού ηγέτη της κεντροαριστεράς που συμβουλεύει ως μονόδρομο πολιτικής κανονικότητας για τον χώρο μας την αποκλειστική άσκηση «μεταρρυθμιστικής αντιπολίτευσης» για να μην αφήσει στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη ελεύθερο τον «μεταρρυθμιστικό χώρο». Με άλλα λόγια να σιγοντάρει το δήθεν μεταρρυθμιστικό έργο της Κυβέρνησης με κριτική ασφαλώς αλλά προς θεού όχι αμφισβήτηση!!! Προβάλλεται επίσης ότι το ΠΑΣΟΚ επικράτησε γιατί ήταν μεταρρυθμιστική δύναμη γενικώς και όχι γιατί ήταν φορέας προοδευτικών μεταρρυθμίσεων. Θα πει κάποιος καλά όλα αυτά, δεν είναι και εντελώς άστοχα! Ξεκινά όμως από μία ανεπίτρεπτη ιστορική μη παραδοχή . Το ΠΑΣΟΚ υπήρξε κίνημα πολιτικής και κοινωνικής αλλαγής, οι μεταρρυθμίσεις του είχαν κοινωνικό και προοδευτικό πολιτικό πρόσημο απέναντι στην συντηρητική παράταξη η οποία κατά κανόνα πολέμησε αυτές τις μεταρρυθμίσεις, αρκετές όμως από τις οποίες δεν τόλμησε να ανατρέψει. Στην αντίληψη του κειμένου που διάβασα, αναδεικνύεται η παρ

Διαβάζοντας αυτές τις μέρες την «Γη της Επαγγελίας», το αυτοβιογραφικό-πολιτικό ημερολόγιο του Μπάρακ Ομπάμα βρέθηκα μπροστά σε συνήθεις αλήθειες ή σε συναρπαστικές πολιτικές αξίες και αρχές. Ένα από τα σημεία που θυμάμαι με γλυκόπικρη γεύση ήταν τα λόγια που του είπε ο αείμνηστος Τεντ Κένεντι ενθαρρύνοντάς τον υπερβεί τους δισταγμούς του και να θέσει υποψηφιότητα στις Προεδρικές Εκλογές: «Η δύναμη που εμπνέει κάποιος είναι σπάνια. Συγκυρίες όπως αυτές είναι σπάνιες. Μπορεί να πιστεύεις ότι δεν είσαι έτοιμος, ότι θα πρέπει να το κάνεις σε μία πιο κατάλληλη στιγμή. Όμως δεν διαλέγεις εσύ τον χρόνο. Ο χρόνος διαλέγει εσένα. Είτε αρπάζεις αυτό που ενδεχομένως θα αποδειχτεί η μοναδική σου ευκαιρία, ή αποφασίζεις ότι είσαι πρόθυμος να ζήσεις με την γνώση ότι η ευκαιρία σε προσπέρασε» . Στην μικρή ή μεγάλη, ασήμαντη ή σημαντική διαδρομή μας αρκετοί βρεθήκαμε μπροστά στο, κατά την άποψή μας, σωστό πολιτικό χρόνο, αλλά δεν επιμείναμε και δεν τολμήσαμε να δράξουμε την ευκαιρία. Σοφότεροι ίσω