Δημήτρης Ι. Κατσούλης

Σε ένα πολιτικό και θεσμικό περιβάλλον όπου κυριαρχεί η επιβολή της   στρατηγικής των ισχυρών πολιτικών δυνάμεων δια μέσου της επιβολής του επικοινωνιακού λόγου και της μετατροπής του σε βηματοδότη της συντήρησης του status quo η σταθερή προσήλωση στην διαμόρφωση και στην κατοχύρωση της πολιτικής αυτονομίας είναι μονόδρομος για την   επιβίωση των λιγότερο ισχυρών πολιτικών δυνάμεων. Ιδίως στο καθεστώς του νέο-διπολισμού ο οποίος εκτρέφεται και από την ιστορική αλλά και ιδεολογικοπολιτική ιδιοσυγκρασία των δύο πόλων, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, η σταθερή και σκληρή διεκδίκηση της πολιτικής αυτονομίας δεν είναι μόνο όρος ύπαρξης αλλά και ανατροπής του συσχετισμού δυνάμεων. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Γράφω τα παραπάνω για το Κίνημα Αλλαγής που ξεκίνησε τον Νοέμβρη του 2017 με άλλες προϋποθέσεις και σήμερα παραμένει εκεί που είναι. Συχνά, με την βοήθεια και των κοινωνικών δικτύων, αναδεικνύονται αντιπαραθέσεις, ιδεολογισμοί και ψυχολογικές εμμονές που αποπροσανατολίζουν και κυρίω

Η αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων προς την Αυτοδιοίκηση, μία χρονίως ανεκπλήρωτη θεσμική τομή,   καθοριστική για τον εκσυγχρονισμό κράτους και την   αναγέννηση της δημοκρατίας, είναι πάλι στο προσκήνιο ένεκα της Επιτροπής που συγκρότησε ο Υπουργός Εσωτερικών. Είχε πάντως προηγηθεί η νομοθέτηση του ψευδεπιγράφως λεγόμενου «επιτελικού κράτους» και ακολούθησαν και άλλα νομοθετήματα που παγίως υποκλέπτουν αρμοδιότητες της   Αυτοδιοίκησης ή δεν τις μεταφέρουν όσα στοιχειωδώς δικαιούται.   Σε αυτά προστίθεται και η ανησυχία για την κατάργηση των δημοτικών λιμενικών ταμείων και την μεταφορά τους στο Υπουργείο Ναυτιλίας. Η αρμοδιότητα της διαχείρισης των λιμένων υπήρξε μία παλιά διεκδίκηση των Δήμων που υλοποιήθηκε σε ελάχιστες περιπτώσεις σε σχέση με τον αριθμό των Δήμων που έχουν στα όρια τους λιμάνια. Συγκεκριμένα λειτουργούν 75 Δημοτικά Λιμενικά Ταμεία, τα περισσότερα στα νησιά.   Αρκετά λιμενικά ταμεία παρέμειναν στο Κράτος   ως εστίες κομματικών διορισμών και εξυπηρέτησης κομματι