Δημήτρης Ι. Κατσούλης

Η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και θα βρεθούμε για πολλές εβδομάδες ακόμη είναι κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Είτε είναι απλώς μία υγειονομική κρίση είτε είναι «υγειονομικός πόλεμος» είναι πρωτόγνωρη και απαιτεί προσωπική (όχι ατομική) ευθύνη, δηλαδή ευθύνη που έχουμε ως πρόσωπα και ως πολίτες. Στην έκτακτη ανάγκη που μάλιστα αφορά την υγεία και την ζωή όλων μας είμαστε υποχρεωμένοι να τηρούμε αυστηρά τις αποφάσεις της Πολιτείας. Αξιολογούμε την αποτελεσματικότητα των αποφάσεων αυτών αλλά τις εφαρμόζουμε. Στο πρωτόγνωρο καθεστώς της απομόνωσης συνειδητοποιούμε την αξία της ελευθερίας και της κοινωνικότητας, την αξία της υγείας και των άλλων δημοσίων και κοινωνικών αγαθών, έχουμε τον χρόνο για να σκεφθούμε και να στοχαστούμε, να δοκιμάσουμε στην πράξη αρετές ή ελαττώματα σε καθεστώς αυτοπεριορισμού και να αναθεωρήσουμε ίσως συμπεριφορές και τρόπο ζωής. Το επίσης πρωτόγνωρο για την εποχή μας είναι ότι αυτές τις ευκαιρίες τις έχουμε πλέον όλοι ως κοινωνία. Συνεπώς αναλογιζόμαστε

1.      ΠΟΛΥΕΠΙΠΕΔΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ – ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ Το σχέδιο για την αλλαγή στο Κράτος, για την μετάβαση σε ένα κράτος αποκεντρωμένο. δημοκρατικό και συμμετοχικό, το σχέδιο για την πολυεπίπεδη δημοκρατική διακυβέρνηση -   στην παρούσα ιστορική συγκυρία και δεδομένου ότι το ελληνικό είναι το πιο συγκεντρωτικό και γιαυτό αναποτελεσματικό κράτος της Ευρώπης -   δεν μπορεί παρά να είναι στον πυρήνα της στρατηγικής για την προοδευτική πολιτική ηγεμονία. Οι λόγοι που το κρατούν το ελληνικό κράτος συγκεντρωτικό είναι ιστορικοί και δομικοί ενώ παράλληλα αναπαράγεται και γιαυτό συντηρείται η πελατειακή σχέση των επιπέδων του πολιτικού και διοικητικού συστήματος με αρνητικές επιπτώσεις στην αναπτυξιακή, οικονομική και παραγωγή διαδικασία. Από το 1981 έως και το 2010 συντελέστηκαν κρίσιμες μεταρρυθμίσεις που μετέβαλαν την εικόνα του συγκεντρωτισμού ως προς τις δομές και μετέφεραν την Αυτοδιοίκηση από το περιθώριο στο επίκεντρο του πολιτικού και διοικ