«Πρασινολογίες»….

Πριν από μέρες, εν μέσω σοβαρών κοινωνικών, οικονομικών και διεθνών γεγονότων, ανακοινώθηκε η εκλογική πλατφόρμα υποψηφίου για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής που ταυτόχρονα θα το καταργήσει για να γίνει μόνο ΠΑΣΟΚ.

Χωρίς έκπληξη ακούσαμε την πλατφόρμα της  «πράσινης επανάστασης» ( ούτε υποψία πράσινου, ούτε ίχνος επανάστασης). Όχι γιατί αναμέναμε ένα ρηξικέλευθο μανιφέστο πολιτικής για τις ανισότητες, τις προκλήσεις, την αντιμετώπισή τους για λογαριασμό των λιγότερο ευνοημένων, για το περιβάλλον και την ενέργεια με άξονα την δημοκρατία και την συμμετοχή των χρηστών κ.ο.κ. Με άλλα λόγια δεν περιμέναμε έναν σύγχρονο και δυναμικό προγραμματικό λόγο. Δεν εκπλαγήκαμε γιατί είναι γνωστός ο κλασικός δημαγωγικός λόγος που άλλα λες, για άλλα ανησυχείς  και εν προκειμένω  στοχεύεις να «κάψεις», να εγκλωβίσεις και κυρίως να υπονομεύσεις τις πραγματικές προοδευτικές πολιτικές σε ψευδεπίγραφα συνθήματα.

Τελικά, τίποτε «πράσινο» δεν ακούσαμε. Η καπηλεία ενός ιστορικού κεφαλαίου και ενός συμβόλου δεν αρκεί για να κάνεις «επανάσταση» όταν υπηρετείς μεθοδευμένες στοχεύσεις, κατεστημένες στρατηγικές και έχεις ήδη με τον πρόσφατο πρότερο πολιτικό βίο ακυρώσει ιδεολογικές και πολιτικές ταυτότητες.

Αλλά η σοβαρότητα πρέπει τελικά να βάλει τα πράγματα στην θέση τους. Μία δημοκρατική καταστατική διαδικασία είναι ένα βήμα ιδεολογικής και πολιτικής ζύμωσης αλλά δεν είναι «παιχνίδι» για λογαριασμό προσωπικών, μιντιακών και ετεροπροσδιορισμένων στοχεύσεων που υπονομεύουν την πολιτική αυτονομία και κυρίως ακυρώνουν την προσδοκία της νέας πολιτικής ηγεμονίας. Το πραγματικό διακύβευμα δεν βρίσκεται σε θεατρινισμούς στον περίγυρο του μιντιακού κατεστημένου αλλά στην πραγματική συμμετοχική αφύπνιση της κοινωνικής βάσης του Κινήματος Αλλαγής και του ευρύτερου χώρου της κεντροαριστεράς, στον διάλογο για τον πολιτικό και ιδεολογικό προσανατολισμό και την ανάκτηση της ηγεμονίας στον προοδευτικό χώρο αλλά και την προοπτική της προοδευτικής δημοκρατικής διακυβέρνησης με ισχυρό πόλο τις δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

Το «πράσινο» στην σύγχρονη πολιτική ορολογία έχει περιεχόμενο και προσανατολισμό, με αυτό το πράσινο οι δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού πρέπει να συναντηθούν και να βαδίσουν μαζί. Τα «πράσινα άλογα» είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, σαν αυτό που προσπαθεί ο υποψήφιος να μπερδέψει συναισθήματα και εμμονές για τις δικές του και μόνο αγωνίες…Είναι καιρός όμως να σοβαρευτούμε όλοι.