Είναι καιρός να σοβαρευτούμε…

Η επικαιρότητα μπορεί να είναι η αφορμή όμως το σχόλιό μου είναι ανεξάρτητο και συνάμα αδιάφορο γιαυτήν.

Συνηθίζω και συνεχίζω να αντιλαμβάνομαι την πολιτική συμμετοχή ως έκφραση πολιτικής ελευθερίας και κοινωνικού καθήκοντος, ως αρετή και όχι ως διαδικασία κοινωνικής καταξίωσης ή επαγγελματικής ανέλιξης. Έτσι ξεκίνησα από έφηβος, δεκαπέντε ετών, και έτσι πορεύομαι  για δεκαετίες.

Εντάχθηκα στο ΠΑΣΟΚ γιατί ήταν σοσιαλιστικό κόμμα, από την ηλικία εκείνη, στα πρώτα χρόνια της ίδρυσής του και παρέμεινα στην ίδια ιδεολογική και πολιτική πλατφόρμα έως σήμερα. Γιαυτό εξοργίζομαι πολλές φορές με όσους ενώ το ανακάλυψαν μετά σε περιόδους ίσως έκφρασης ατομικών αναγκών και στοχεύσεων, σε αμφιθέατρα εκπαιδευτικής παρακμής, σε περιόδους εκφυλιστικών καταστάσεων, και κυρίως σε περιόδους που η εξουσία έθρεφε τον πελατειασμό και την καθεστωτική βουλιμία, μιλάνε γιαυτό σαν να μην υπήρξε η μεγάλη παράταξη του δημοκρατικού σοσιαλισμού που για πρώτη φορά  απλώθηκε και συγκρότησε τον προοδευτικό πόλο στην χώρα. Αναφέρομαι σε αυτούς που το κατανοούν ως  συνέχεια της Ένωσης Κέντρου και σήμερα το αντιλαμβάνονται ως μεταδικτατορική ΕΔΗΚ, τους κρυφούς και απροκάλυπτους θαυμαστές των «γόνων της αποστασίας». Μιλάω γιαυτούς που δεν τολμάνε να πουν ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν η μεγάλη παράταξη του δημοκρατικού σοσιαλισμού που δημιούργησε και έφερε στην εξουσία ο Ανδρέας Παπανδρέου, συνέχισε με το διακύβευμα του εν μέρει επιτυχημένου και εν πολλοίς ανεκπλήρωτου εκσυγχρονισμού ο Κώστας Σημίτης και ξαναέφερε στην εξουσία με ρηξικέλευθο προοδευτικό λόγο ο Γιώργος Παπανδρέου. Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ που αποτελούσε την μεγάλη προοδευτική παράταξη του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Και αυτό τελείωσε τον Νοέμβρη του  2011.

Το μετά είναι άλλη ιστορία για την οποία η προοδευτική παράταξη, σε κάθε της έκφανση, εάν πράγματι ο προσδιορισμός της προοδευτικότητας είναι ειλικρινής, πρέπει να αναλύσει, να συζητήσει και να καταλήξει στο απόσταγμα της εμπειρίας προκειμένου να ανταποκριθεί στην πρόσκληση των νέων καιρών.

Επειδή πιστεύω ότι η οπαδοποίηση του πολιτικού λόγου σήμερα όσο κανέναν άλλο βλάπτει τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, διατυπώσεις και μομφές του τύπου: «άφησε το ΠΑΣΟΚ και πήγε στο Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών» είναι επιεικώς ανόητες, διότι το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών δεν είναι άλλο από το ΠΑΣΟΚ, είναι ένας γνήσιος βραχίονας του ιστορικού ΠΑΣΟΚ.

Να το πω και αλλιώς και πιο καθαρά: Είναι άκρως  αυτοκτονική πολιτική συμπεριφορά η υπεράσπιση της Κυβέρνησης Σαμαρά, η αποσιώπηση του σημαντικού έργου της Κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου και των συνθηκών πτώσης της,  όπως και η  μη αποδοκιμασία  της διάλυσης της κεντροαριστεράς στην Στερεά Ελλάδα και της συμμετοχή στην περιφερειακή αρχή σπανομπακογιάννη που υπονόμευσε και συνεχίζει να υπονομεύει το ΠΑΣΟΚ.

Γιαυτό λοιπόν, επειδή δεν είναι για όλους η πολιτική  στόχος καριέρας και καταξίωσης μέσα από την κατάληψη δημοσίου αξιώματος- προσωπικά απεχθάνομαι πλέον τα αξιώματα-  είναι σκόπιμο να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας και να δυναμώσουμε τον αγώνα μας όσοι πιστεύουμε στις ιδεολογικοπολιτικές αρχές του δημοκρατικού σοσιαλισμού, στην σύγχρονη ανάγνωσή τους υπό το πρίσμα της προοδευτικής οικολογικής επεξεργασίας των μεγάλων προκλήσεων της κλιματικής αλλαγής και υπό το πρίσμα της ψηφιακής συμμετοχικής δημοκρατίας.

Η ανασυγκρότηση των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού πρέπει να γίνει πρωτίστως στην βάση, εκεί που σήμερα επικρατεί η από-ιδεολογικοποίηση, η οπαδοποίηση και κυρίως η ακραία απογοήτευση και η ανάλωση σε ανιστόρητα και απαξιωτικά διλήμματα.

Είναι αυτή η παντελής απουσία της πολιτικής στην βάση της κεντροαριστεράς που επιτρέπει την μεταβολή των ιστορικών και συνάμα γενεσιουργών διακυβευμάτων της προοδευτικής παράταξης και την μεταμόρφωση των  αντιδεξιών συναισθημάτων σε αντιαριστερά και νέο-αντικομμουνιστικά. Είναι η παντελής απουσία ιδεολογικής ζύμωσης στην βάση που υπονομεύει την πολιτική αυτονομία του χώρου και την προοπτική ανάκτησης της πολιτικής ηγεμονίας.

Η απουσία της πολιτικής και συνάμα της συγκρότησης σοβαρού πολιτικού οργάνου στην βάση είναι εκείνη που εκτρέφει ή επιτρέπει συμπεριφορές πολιτικού σαλταδορισμού σε στελέχη κάθε επιπέδου που ταυτίζουν την τύχη του πολιτικού τους σαρκίου δήθεν με την προοδευτική παράταξη ή άλλων που εμπεδώνουν με τις επιλογές τους την χειραγώγηση του ΠΑΣΟΚ από την δεξιά, όπως εξάλλου συμβαίνει μετά το 2014 στην Στερεά Ελλάδα.

Τώρα είναι ίσως η ύστατη στιγμή για να αντιστρέψουμε την φορά των πραγμάτων και να ανασυγκροτήσουμε τις δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού στην βάση και εν προκειμένω στην Εύβοια…και όχι μόνο. Εάν δεν το κάνουμε…το αύριο δεν θα είναι εδώ.