Απλή αναλογική και πολιτική αυτονομία

Το κρίσιμο για μία πολιτική παράταξη που κινείται  γύρω στο 7% και ιδίως όταν κάποτε υπήρξε ο ισχυρός προοδευτικός πόλος του πολιτικού μας συστήματος είναι ασφαλώς η πολιτικής της αυτονομία και η στρατηγική ανάτασης που θα της επιτρέψει να διεκδικεί την ανάκτηση του κεντρικού ρόλου της, ως ηγεμονική δύναμη του προοδευτικού χώρου. Σήμερα πάντως είναι ένα μικρό κόμμα. Είναι παράλογο συνεπώς να εστιάζει το ενδιαφέρον της σε ένα εκλογικό σύστημα που ενισχύει τους δύο πόλους και ιδιαίτερα τον κυρίαρχο εκλογικά και παράλληλα συρρικνώνει την κοινοβουλευτική δύναμή της.

Πέρα από λόγους αρχής- που δεν έχουν εν προκειμένω ιδιαίτερη σημασία- λόγοι στρατηγικής και πολιτικής αυτονομίας προκρίνουν την επιμονή σε όσο γίνεται πιο αναλογικό εκλογικό σύστημα έτσι ώστε η μικρή σήμερα παράταξη να καταστεί με την σωστή στρατηγική της δυναμικό μέρος του πολιτικού συστήματος,  με στόχο να κυριαρχήσει στον προοδευτικό πόλο ενάντια στην συντηρητική, ή όπως αλλιώς προσδιορίζεται, παράταξη. Διαφορετικά απεμπολεί την προοπτική να ξαναγίνει κυρίαρχη και αφήνει σε άλλους τον προοδευτικό πόλο.

Γεννάται ασφαλώς το  ζήτημα: το συμφέρον της Ελλάδας είναι η σταθερή διακυβέρνηση και συνεπώς προέχει το συμφέρον της Ελλάδας και όχι το συμφέρον της παράταξης.

Απαντώ: Το συμφέρον της Ελλάδας είναι πρωτίστως το διακύβευμα επί του οποίου αποφασίζουν οι πολίτες εκλογείς. Δεν είναι συνεπώς ανεύθυνοι. Η αναγέννηση και η ανάπτυξη της παράταξής μας ως κυρίαρχο προοδευτικό πόλο του πολιτικού συστήματος  αποτελεί προϋπόθεση για την προοδευτική διακυβέρνηση η οποία αποτελεί το συμφέρον της Ελλάδας. Συνεπώς μέσα από την στρατηγική ανάπτυξης της παράταξης υπηρετείται πρωταρχικά το εθνικό συμφέρον. Ένα μεγαλύτερο σε ποσοστά και σε κοινοβουλευτική δύναμη Κίνημα Αλλαγής γίνεται σταδιακά ο πρωταγωνιστής του πολιτικού συστήματος. Αντίθετα όταν κινείται ως ουραγός της μίας ή της άλλης πλευράς στηρίζοντας επιλογές που αντιστρατεύονται τον στρατηγικό του στόχο δεν έχει καμία ελπίδα να ξεφύγει από την θέση του μπαλαντέρ.

Επί του πρακτέου: δεν επιμένω σε συστήματα όπως λέγονται άδολης και απλοϊκής αναλογικής. Όμως ο κεντρικός μηχανισμός του εκλογικού συστήματος πρέπει να είναι η αναλογική με μικρές αποκλίσεις που αποθαρρύνουν τον κατακερματισμό των πολιτικών δυνάμενων και επιτυγχάνουν υπό προϋποθέσεις την κυβερνητική σταθερότητα. Καμμία σχέση με το σημερινό ή αυτό που προτάθηκε. Το ίδιο υποστηρίζω και για την αυτοδιοίκηση. Το εκλογικό σύστημα δεν εκλέγει μόνο κυβερνήσεις αλλά εκλέγει και κοινοβούλιο. Το εκλογικό σώμα πρέπει να αντιπροσωπεύεται με βάση τις αρχές που απορρέουν από τη δημοκρατική αρχή.

Οι πολιτικές δυνάμεις τόσο στο κεντρικό κράτος όσο και στην αυτοδιοίκηση όταν απαιτείται πρέπει να συνεργάζονται και να συμβιβάζονται εφόσον δεν επιτυγχάνονται με την ψήφο των πολιτών απόλυτες πλειοψηφίες. Συνεκτικό υλικό γιαυτό είναι η πολιτική ευθύνη. Εδώ απαιτείται η ευθύνη απέναντι στο εθνικό και δημόσιο συμφέρον και απέναντι στους πολίτες.

Χρειάζεται επίσης αναθεώρηση της αντίληψης για την «σκοπιμότητα» του σταυρού προτίμησης, αν και ενδείκνυται μικτό σύστημα, όπως το γερμανικό. Όριο θητειών για όλους από την Κυβέρνηση έως το Δημοτικό Συμβούλιο. Ενίσχυση των αντιπροσωπευτικών θεσμών με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας και λαϊκής διαβούλευσης που ενισχύουν τη διαφάνεια, την πολιτική ευθύνη και τη λογοδοσία.

Όλα αυτά προϋποθέτουν ένα άλλο αφήγημα προοδευτικών και δημοκρατικών αλλαγών στις οποίες το Κίνημα Αλλαγής όφειλε να πρωταγωνιστήσει. Προς το παρόν δεν το κάνει…