Οι πολίτες προσδοκούν στο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού ένα νέο αναγεννητικό ξεκίνημα…

Όλο και περισσότεροι πολίτες συνειδητοποιούν την αναγκαιότητα μίας βαθιάς δομικής και λειτουργικής αναγέννησης στο πολιτικό σύστημα. Αυτή η  αλλαγή  είναι μία από τις πλέον κρίσιμες προϋποθέσεις για να σηκωθεί η χώρα όρθια και κυρίως να σταθεί δυνατή σε μία Ευρώπη που πρέπει επίσης να αλλάξει, να ξεφύγει από τις εμμονές σε νεοφιλελεύθερους,  και αδιέξοδους προ πολλού δρόμους. Σε μία Ευρώπη που έχει ανάγκη την αλλαγή και σε μία Ελλάδα που δεν έχει κανένα δρόμο αναγέννησης και σωτηρίας χωρίς αυτήν, οι πολίτες δεν μπορεί παρά να σκεφθούν σοβαρά και να ανακτήσουν, με ενεργή συμμετοχή, τον πολιτικό τους χώρο αντιστρέφοντας την παρατήρηση του Κορνήλιου Καστοριάδη: «Όσο οι άνθρωποι εγκαταλείπουν την πολιτική δραστηριότητα και αποσύρονται στην ιδιωτική τους σφαίρα, τόσο οι γραφειοκράτες και οι μικροπολιτικοί προελαύνουν». (Βλ. Κ. Καστοριάδης, Υστερόγραφο στην ασημαντότητα, Είμαστε υπεύθυνοι για την Ιστορία μας, Εκδόσεις Πόλις,  2000).

Η στιγμή της εκλογής των βουλευτών και της ανάδειξης των εναλλακτικών της διακυβέρνησης είναι αναντίρρητα κρίσιμη για τις επιλογές των πολιτών οι οποίοι καλούνται με την ψήφο τους να συνθέσουν την πολιτική εντολή για την διακυβέρνηση και συνακόλουθα για την πορεία της χώρας.

Ταυτόχρονα όμως οι εκλογές, τουλάχιστον όπως διεξάγονται σήμερα,  είναι η στιγμή που οι θεσμικοί διαμεσολαβητές, και εν τοις πράγμασι διαχειριστές της εξουσίας, δηλαδή τα πολιτικά κόμματα, δεν έχουν ούτε τον χρόνο αλλά κυρίως την βούληση να απλώσουν με σαφήνεια και κυρίως ευθύτητα τον προγραμματικό τους λόγο. Επιχειρούν να προτάξουν διλλήματα, άλλοτε υπαρκτά αλλά ενίοτε και ψευδώνυμα, για να αρπάξουν την εντολή και δια μέσου αυτής να γίνουν επιβάτες και ανεξέλεγκτοι διαχειριστές της εξουσίας. Σε αυτή την μέγγενη η εντολή για την αλλαγή μεταβάλλεται σε εκβιασμένη απάντηση σε διλήμματα που αποτελούν τροχοπέδη για την πραγματική αλλαγή είτε γιατί δεν υπάρχει η προγραμματική βούληση είτε γιατί τα ίδια τα πολιτικά πρόσωπα ενώ είναι δήθεν κεκράκτες της αλλαγής δεν είναι ενσυνείδητα φορείς της, διότι πιθανόν η πραγματική αλλαγή να απαιτεί την δική τους «αποστράτευση» ή οπισθοχώρηση προς όφελος νέων πολιτικών προσώπων, νέων ιδεών και νέων πολιτικών δρόμων.  Γιαυτό οι εκλογές δεν είναι πάντα η κατάλληλη στιγμή για να αλλάξουν τα πράγματα εάν αυτή η αλλαγή δεν έχει προετοιμαστεί εγκαίρως και καταλλήλως και κυρίως δεν έχει εμπεδωθεί δυναμικά στη συνείδηση των πολιτών.

Έτσι και στις 20 Σεπτέμβρη 2015 η αναγκαία αλλαγή δεν φαίνεται να έχει κλείσει το ραντεβού της. Μπορεί όμως μετά από εκείνη την μέρα να γίνει ένα νέο ξεκίνημα.Εν τούτοις, πολλοί πολίτες είναι επιφυλακτικοί για την επικείμενη επιλογή τους, άλλοι θα αποφασίσουν στο παραβάν και άλλοι θα  διαλέξουν την άρνηση της επιλογής.

Όλοι όμως προσδοκούν σε ένα καινούργιο πολιτικό αφήγημα που να δίνει προοπτική στην κοινωνία, στην πατρίδα και στην ευρωπαϊκή της κατεύθυνση σε μία Ευρώπη διαφορετική, κοινωνικά δίκαιη και ασφαλή, σε μία Ευρώπη πλουραλιστική και δημοκρατική. Σε αυτό το νέο αφήγημα προσδοκά η πλειονότητα των πολιτών που διαβάζει την ιστορία των τελευταίων δεκαετιών με τα μάτια της αντικειμενικής αλήθειας, χωρίς όψιμες απορρίψεις αλλά και χωρίς συναισθηματικές εμμονές, διαβάζει την κοινωνική απελευθέρωση χωρίς να αναζητά τα περασμένα «μεγαλεία» του λαϊκισμού και της πελατειακής διακυβέρνησης, κατανοεί την αναγκαιότητα της αναγέννησης ενός σύγχρονου και δυναμικού παραγωγικού μοντέλου, καταλαβαίνει την σημασία του δίκαιου κοινωνικού κράτους, χωρίς ίχνος συντεχνιακών στρεβλώσεων, ξέρει ότι η δημοκρατία δεν είναι λάφυρο της κομματικής εξουσίας  αλλά δικαίωμα και βήμα των πολιτών που ενθαρρύνονται να συμμετέχουν αποφασιστικά και όχι να παραμένουν οπαδοί και κλακαδόροι των κομματικών ηγεσιών.

Όλα αυτά προσδοκώντας οι πολίτες αναγνωρίζουν την ιστορική αναγκαιότητα ενός δυναμικού πολιτικού αφηγήματος για την διαμόρφωση του σύγχρονου, ευρωπαϊκού και κυρίως αναγεννητικού πολιτικού σχηματισμού του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Στο εγχείρημα αυτό θα συμβάλλει πάντως και η κριτική αξιοποίηση του ιστορικού αποθέματος που ο πολιτικός σχηματισμός του ΠΑΣΟΚ για τέσσερις δεκαετίες δημιούργησε αλλά η συγκρότηση του νέου πολιτικού σχηματισμού δεν  πρέπει να ενσωματώσει αρνητικό απόθεμα, όπως ο κυβερνητισμός, ο καθεστωτισμός, η χωλή ενδοκομματική δημοκρατία, ο ψευδεπίγραφος πλέον μεσσιανισμός και η εξουσιομανία. Ο νέος πολιτικός σχηματισμός θα πρέπει να είναι συνάντηση των τάσεων της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας και της ανανεωτικής αριστεράς και όλων εκείνων των νέων κυρίως πολιτών που έχουν την ευκαιρία στον σημερινό κόσμο της άπλετης γνώσης να γνωρίσουν και να εκφράσουν τον σύγχρονο προοδευτικό δημοκρατικό λόγο για την κοινωνική δικαιοσύνη, την οικονομική ανάπτυξη και την δημοκρατική και συμμετοχική διακυβέρνησης.

Ο πολιτικός σχηματισμός του δημοκρατικού σοσιαλισμού ή της σοσιαλδημοκρατίας (πρέπει επιτέλους οι έννοιες και οι όροι να συνταχθούν με τον ευρωπαϊκό πολιτικό πολιτισμό και να εγκαταλειφθεί η παλιά sui generis ορολογία και εννοιολογία της ελληνικής πολιτικής τάξης) δεν είναι ασφαλώς ένας σχηματισμός "λαπάς" που πάει από εδώ και εκεί αναζητώντας κυβερνητικές καρέκλες και τιμάρια εξουσίας, δεν μπορεί να είναι σύμμαχος, ιδίως στρατηγικός και  διαρκώς ευεπίφορος, των πολιτικών δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού και της δεξιάς.

Ο νέος προσδοκώμενος πολιτικός σχηματισμός ως πολιτική δύναμη της αριστεράς, με την ευρωπαϊκή διάσταση του όρου, πρέπει να στοχεύει στην προοδευτική διακυβέρνηση για την κοινωνική αναγέννηση και την παραγωγική ανασύνταξη μίας δυνατής σύγχρονης και ευρωπαϊκής Ελλάδας. Η συνέπεια στην προώθηση των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων στο πολιτικό σύστημα, στην κοινωνία και την  οικονομία, η συνέπεια στην ανόρθωση της χώρας και στην ασφαλή έξοδο από την μέγγενη των μνημονίων, ο καθαρός και συνεπής προγραμματικός λόγος με επίκεντρο την κυριαρχία του κόσμου της εργασίας, της παραγωγής, της γνώσης και της καινοτόμου επιχειρηματικότητας, η ανάκτηση της δύναμης της ρημαγμένης σήμερα μεσαίας τάξης, η κοινωνική αλληλεγγύη και η κοινωνική δικαιοσύνη, η συμμετοχική δημοκρατική και πολυεπίπεδη διακυβέρνηση  είναι μερικά από τα κρίσιμα διακυβεύματα που πρέπει να φέρει επιτέλους στην πολιτική ζωή του τόπου ένας νέος πολιτικός σχηματισμός που θα ενώσει όλες τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού στην Ελλάδα.

Για όλους τους παραπάνω λόγους οι επικείμενες εκλογές είναι απλώς μία στιγμή. Ο δρόμος θα χαραχθεί μετά. Όταν ο χρόνος δώσει χώρο στη διαβούλευση, στο διάλογο, την συνάρθρωση των επιμέρους θέσεων και κυρίως στο νέο κοινωνικό και πολιτικό συμβόλαιο για την αλλαγή στο πολιτικό σύστημα, στο κράτος και στην κοινωνική και οικονομική διακυβέρνηση, στο παραγωγικό μοντέλο.
Στο συγκεκριμένο, το νέο, το αναγεννητικό θα κερδηθεί το στοίχημα και όχι σε ανούσιες μάχες χαρακωμάτων που είναι για όλους χαμένες πολύ πριν δοθούν.